Wijn proeven in Het Smalste Stukje Nederland: op de fiets naar Wijngaard De Deelgaarderberg

6,K

Op het hoogste punt van Maria Hoop in ‘Het Smalste Stukje Nederland’ in Limburg worden druiven gekweekt voor witte, rosé en rode wijn. Samen met Ilse bezoek ik op de eerste zonnige zondag in maart de wijngaard “de Deelgaarderberg” en krijgen van de enthousiaste eigenaren Jos en Nicole Wilms-Gielkens een rondleiding en wijnproeverij. Niet dat wij kenners zijn maar van een glas wijn houden wij wel van en zijn dan ook nieuwsgierig naar de wijngaard.
Van tevoren maken wij een fietstocht door het meest westelijk deel van Duitsland om uiteindelijk in Maria Hoop uit te komen waar we genieten van diverse soorten witte en rode wijn.

Wijn proeven in Het Smalste Stukje Nederland

 

---

Het meest westelijk deel van Duitsland: Selfkant

---

Rond 14.00 uur starten wij in mijn woonplaats Tüddern en doorkruisen enkele dorpen in de regio Selfkant. Dit gebied is tevens het meest westelijk deel van Duitsland. Het landschap in Selfkant nodigt je uit om kilometerslange (grensoverschrijdende) wandel- of fietstochten te maken. Naast idyllische beekdalen en pittoreske oever- en moerasbossen vind je er ook schattige dorpjes. Omdat Selfkant door vele Duitsers als het “verre” westen gezien wordt, is dit gebied nog authentiek gebleven en in sommige dorpen lijkt het of de tijd nog stil is blijven staan. Ook zijn er in Selfkant nog veel historische windmolens.

Omdat we de rondleiding op de wijngaard “de Deelgaarderberg” pas om 17.00 uur hebben, hebben we de hele middag de tijd om in Maria Hoop te komen. We passeren diverse dorpen en stoppen onderweg om foto’s te maken.

Tüddern

Het dorp waar ik sinds 2005 woon, op de onderbreking drie jaar Bonaire na, ligt pal op de grens met Sittard. Tüddern is, na het naburige kerkdorp Millen, het op één na meest westelijk dorp van Duitsland. In de kern van het dorp vind je de Sint-Gertrudiskerk, die uit het jaar 1808 stamt. Zelf woon ik aan de rand van het dorp. Zodra ik mijn straat uitfiets bevind ik mij in een landbouw gebied dat in het oosten overgaat in het natuurgebied Tüdderner Fenn, met een laaggelegen loofbos en hoger gelegen naaldbos.

Een bezienswaardigheid in Tüddern is het Bauernmuseum met de antieke landbouwmachines, werkplaatsen van diverse beroepen en ambachten. 

Op zaterdag is het een drukte van jewelste in het dorp. Nederlanders komen namelijk massaal naar Tüddern om er goedkoop te tanken en inkopen te doen.

 

 Höngen

Vanuit Tuddern fietsen we langs landerijen richting Höngen. Het overgrote deel is nog zanderig maar in de zomer wordt hier groenten verbouwd. Höngen is een langgerekt dorp waar de meeste mensen langs de hoofdweg wonen. Er is weinig verkeer en voordat we het weten verlaten we het dorp al weer.

Saeffelen 

We steken een drukke rotonde over om vervolgens in het dorp Saeffelen uit te komen. In het dorp passeren we een boerderij en bewonderen het Maria beeld boven de toegangspoort.

We zijn nu zes kilometer van mijn huis in Tüddern verwijderd en ik moet je eerlijk bekennen dat ik hier nog nooit geweest ben. Eigenlijk om te schamen; we reizen de hele wereld over en kennen de omgeving waar we wonen niet eens. Ik heb moeten zoeken welke bezienswaardigheden er te vinden zijn. Google leert mij dat er een aantal bezienswaardigheden zijn in Saeffelen waaronder de Saeffeler Bach en een monument ter herinnering aan de inwoners van Saeffelen die gesneuveld zijn tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Best nog wel veel te zien in zo’n klein dorp met 941 inwoners (2013).

---

Windmolens, gele velden en blauwe lucht in Saeffelen

---

We gaan nu niet op zoek naar genoemde bezienswaardigheden maar fietsen langs de Sint-Luciakerk (gebouwd in 1510) richting Waldfeucht; een gebied met industriële windmolens. Ondanks dat ze noodzakelijk zijn vind ik ze meestal maar lelijk en een vervorming van het landschap. Wanneer ik nu naar het uitgestrekte landschap kijk met de blauwe lucht en het gras is het toch een mooi plaatje.

Na een korte drinkstop fietsen we langs een geel veld. Het lijkt gras te zijn, zeker weet ik het niet maar vind het prachtig.

 

Waldfeucht

Aan de rand van Waldfeucht ligt de traditionele Waldfeuchter windmolen uit 1898. Deze diende als korenmolen en tijdens windstilte werd een elektromotor ingezet. Gelukkig is deze molen tijdens de WO II bespaard gebleven. De molen werkte in het najaar van 1944 om de mensen aan het front van voedsel te voorzien.

In februari 1945 kwamen vier Amerikaanse soldaten, die landmijnen onschadelijk hadden gemaakt, door een explosie om het leven. Op de molen is tekst aangebracht om deze soldaten te herdenken.

Via het dorp en een bosgebied fietsen we naar Maria Hoop.

 

---

Wijn proeven in Het Smalste Stukje Nederland: een bezoek aan de wijngaard

---

Wanneer we bij het huis van Jos en Nicole aankomen, worden Ilse en ik enthousiast ontvangen door Nicole. Ook Jos komt ons al snel tegemoet. Nadat we kennis gemaakt hebben fietst Nicole met ons naar de wijngaard, gelegen buiten het dorp op het hoogste punt van Maria-Hoop namelijk 50m boven NAP. Onderaan de berg passeren we de oudste eikenboom van Maria Hoop.  Het is nog hijgen geblazen; de heuvel is steiler dan we in eerste instantie dachten maar boven gekomen worden we beloond met het uitzicht  over de wijngaard “de Deelgaarderberg” en aspergevelden.

Het ontstaan van de wijngaard “de Deelgaarderberg”

“In 2003 is het idee ontstaan om een wijngaard te beginnen en twee jaar later werden de eerste wijnstokken geplaatst”, vertelt Nicole tijdens het fietsen. Terwijl Jos met de auto voorbij rijdt vertelt Nicole verder over het ontstaan van de wijngaard. Er werden twee soorten aangeplant namelijk Solaris (wit) en Acolon (rood). Toen in 2007 de gemeente Maasbracht het perceel nodig had voor woningbouw zochten zij naar een ander perceel dat gevonden werd in hun woonplaats Maria Hoop. Daarna werden de wijnstokken verplaatst naar Maria Hoop. 

---

Natuurlijke vijanden van de hoofddruif Solaris op de wijngaard

---

Inmiddels zijn wij bij de wijngaard aangekomen en neemt Jos het stokje over. Door de landbouwkundige achtergrond heeft Jos veel wijnkennis en hij vertelt enthousiast verder over de witte en rode druif, het snoeiwerk en de natuurlijke vijanden van de druif.  De hoofddruif op de wijngaard is de Solaris, die tevens heel goed combineert met de asperges. Ideaal dus in het aspergegebied waar ze middenin zitten.

Op twee plekken hangen lokdoosjes om wespen (koningin) te vangen. “Er is een jaar geweest dat ze 1000 kilo druiven hebben opgevreten”, vertelt Jos. We moeten lachen als we horen dat ze daarna stront bezopen waren maar na een klein onderzoek blijkt dat dit toch wel een groot nadeel is van de Solaris druif; het gevaar van wespen vraat door de vroege rijping in september (wespen tijd). Een bescherming tegen deze wespen is dus noodzakelijk.
Een voordeel van de Solaris druif is de resistentie tegen schimmel. Dus hoeft er ook weinig gespoten te worden.

Heel bijzonder is de roofvogel die iedere dag op hetzelfde tijdstip op de hoek van het perceel op een paal zit. Vanaf zijn uitkijk post houdt hij alles in de gaten en zorgt ervoor dat muizen geen kans krijgen om hier lekker te gaan snoepen.
Wij zien de wijngaard aan het begin van het seizoen wanneer de stokken nog kaal zijn. Dat is jammer en ik besluit drie weken later nogmaals te gaan kijken en ben verbaasd hoe snel ze dan al begroeid zijn.

---

Wijn proeven in het smalste stukje Nederland

---

Na de rondleiding in De Wijngaard De Deelgaarderberg gaan we terug naar het huis van Nicole en Jos. Hier krijgen we een korte uitleg over het proces van het persen van de druif en gisten van het sap. Langzaam krijgen wij dorst en wordt het tijd om te proeven.

Wij proeven droge en zoete witte wijn, rosé en twee soorten rode wijn Dornfelder. Omdat de oudere Dornfelder in een eikenhouten vat is gerijpt, heeft deze een houtsmaak.  De droge witte wijn is een frisse droge wijn die ideaal smaakt bij asperges en/of vis.  Ik ben geen kenner maar heb een favoriete. Jij ook? Jos leert ons hoe je het beste wijn kunt proeven; walsen, ruiken en slurpen. Het slurpen is overigens lastiger dan ik dacht. Om het verschil tussen de wijnen te proeven krijgen we tussendoor hapjes.
Langzaam komt er een einde aan de proeverij. Ilse en ik hebben genoten van de rondleiding in Wijngaard De Deelgaarderberg en van het proeven van de wijn. Wijngaard de Deelgaarderberg is een aanwinst voor het Het Smalste Stukje Nederland. 

Note: de Solaris 2015 van Wijngaard de Deelgaarderberg is in 2016 door het wijninstituut Nederland beoordeeld met een bronzen medaille.

Ben jij nieuwsgierig geworden naar Wijngaard De Deelgaarderberg en wil jij ook wijn proeven in  het smalste stukje van Nederland?

Kijk voor meer informatie op Facebook van Wijngaard De Deelgaarderberg of op de website Wijngaard de Deelgaarderberg.

 

Disclaimer: Dit betreft een gesponsorde blogpost in samenwerking met  “Het Smalste Stukje Nederland“. Ik geef altijd een eerlijke mening of het een samenwerking is of niet. Een samenwerking moet 100% bij mij en mijn blog passen. Na mijn verhuizing van Bonaire naar de regio Selfkant maakte ik een wandeling in dit gebied en was direct enthousiast over “Het Smalste Stukje Nederland”.  Je vindt er mooie natuurgebieden, musea, kerken, fijne restaurants en nog veel meer. Graag wil ik dit stukje Nederland meer gaan ontdekken.  Deze samenwerking zou ik niet zijn aangegaan als ik er niet achtersta.