Wij zijn terug van ons buitenland avontuur.
Herken jij het, dat je wel eens ergens bent en denkt wat doe ik hier? Dat gevoel heb ik dus voor de tweede keer. De eerste keer was dat toen ik verhuisde naar Bonaire. Wat had ik het naar mijn gevoel van tevoren goed voor elkaar. Ik had een gave baan, lieve familie, vrienden, collega’s en een fijn huis in een gezellige buurt achtergelaten voor het Avontuur. Daar zat ik dan ver weg op een klein eilandje in de Caribbean, huis en haard achter gelaten. Terwijl iedereen denkt dat we op Bonaire alleen maar vakantie vieren en cocktails aan het drinken zijn, liep ik toch ook tegen frustraties aan.
Ik romantiseerde Nederland en Duitsland met alle wet- en regelgeving en waar het allemaal zo goed geregeld is. Toch vond ik mijn draai en genoot van het tropisch eiland. Nu, drie jaar later, ben ik terug en vind het lastiger dan ik dacht. Die wet- en regelgeving is helemaal niet zo leuk meer want soms zie je door de bomen het bos niet meer. Ik vond het weer lastig mijn draai te vinden en regelmatig heb ik gedacht Wat doe ik hier. Gelukkig gaat het een stukje beter en kom ik langzaam weer op aarde.
Omdat ik regelmatig de vraag krijg gesteld hoe het is om terug te zijn, ga ik je dat vandaag vertellen en daarnaast ook wat mij opvalt. Bovendien vertel ik je wat je nu leert van in het buitenland wonen.
WAT VALT MIJ OP NA TERUGKEER NAAR NEDERLAND NA LANG VERBLIJF IN HET BUITENLAND
1. Consumptiemaatschappij
Het eerste dat opvalt: het enorme aanbod aan producten. Ondanks dat op Bonaire bijna alles wel te krijgen is, is de keuze beperkt. Er heerst in Nederland/Duitsland een enorme consumptie maatschappij. Spullen worden weggegooid en nieuw aangeschaft. Op Bonaire wordt veel meer tweedehands producten gekocht en van kapotte producten worden onderdelen hergebruikt. In de winkels in Nederland en Duitsland vind je wel honderd tv’s, er staan voetbalvelden vol met auto’s in de verkoop, er zijn mega winkelboulevards uit de grond gestampt, marktkramen vol met groenten en fruit en ga maar door. Om heel eerlijk te zijn heb ik het allemaal niet gemist op Bonaire en vond het eenvoudige leven best heerlijk.
2. Het hoge tempo
Wat gaat alles zo enorm snel in Nederland. Het tempo ligt hoog. Mensen lopen zo enorm snel dat het lijkt alsof ze deelnemen aan een hardloopwedstrijd, ze praten snel en agenda’s staan boordevol afspraken. Er moet weken van te voren iets ingepland worden want als je het niet doet dan zie je je vrienden helemaal niet meer. Niets gebeurt spontaan meer en een beetje gas terug zou ook niet slecht zijn.
3. Vrijheid
Wat is het heerlijk om in je auto te stappen en te gaan en staan waar jij wilt. Heel Europa ligt aan je voeten en binnen een paar uur waan je je in een heel andere omgeving. Verder ben je niet afhankelijk van een vliegtuig dat constant vertraging heeft of zelfs vluchten cancelt. Je kunt ook niet op het laatste moment beslissen om een vlucht te nemen want meestal zijn ze ook nog vol.
4. Verkeer
Ik had de vuurdoop op de Duitse autobanen. Ik was op zoek naar een auto want die had ik niet mee genomen vanuit Bonaire. Aangezien ik in Duitsland woon, ben ik die dan ook hier gaan zoeken. In het Ruhrgebied heb ik hem gevonden en die moest natuurlijk ook opgehaald worden. Ik had het zweet in mijn handen staan tijdens het autorijden. Er wordt kneiterhard gereden. Wil je even inhalen en je bent op de linkerbaan dan zie je in je achteruit spiegel al in de verte weer één of andere dikke vette auto met een vaart naderen en dan maar maken dat je wegkomt. Regelmatig moest ik ook op de rem vanwege een naderende “Baustelle”.
Wie heeft in Nederland die rotonde’s met die opstaande randen bedacht? Man, die zijn echt vreselijk. Heb je per ongeluk de verkeerde baan gekozen dan ben je nog niet zo snel op juiste weghelft. Wat een enorm contrast met Bonaire waar ik in mijn auto tufte met maximaal 60km/u op wegen vol met gaten en kuilen met nog heerlijk ouderwetse rotonde’s.
5. Fiets gestolen
Een week in Nederland en de eerste fiets is al gestolen.. Drie weken in Nederland, ondertussen een andere fiets, en de fietstas is gestolen…
6. Schoon en fris
Wat is alles schoon en fris in Nederland. De in Bonaire pas gewassen kleren roken best muf. Dat merk je pas als je in Nederland bent. Bonaire is enorm stoffig. Ook al is het huis schoon gemaakt, nog geen half uur later liggen er dikke lagen stof in je huis. Het is gewoon niet bij te houden. Ik heb mij er met veel pijn en moeite bij neer moeten leggen anders ben je een slaaf van je eigen huis. Bij tijd en wijle ging dat ook goed maar toch vind ik het nu heerlijk om in een schoon huis te stappen en geen last te hebben van al dat stof.
7. Natuur
Wat is hier alles groen. Ondanks dat een natuur met cactussen ook zijn charmes heeft geniet ik toch ook wel van al het groen om mij heen.
8. Pinpas
Betalen aan de kassa is ook wennen. Op Bonaire geef je bij de boodschappen doen de pinpas aan de cassière. Zij stopt de pas in de automaat en vraagt save of check-in/spaar- of betaalrekening. Uit gewoonte geef ik mijn pas in Nederland ook af waarop de cassière mij heel vreemd aankijkt en vriendelijk zegt dat ik dat zelf moet doen, duh!
9. Wat mis ik
De azuurblauwe zee met de heerlijke kleine strandjes en de happy hours op het strand. Wat mis ik het buitenleven van Bonaire met het altijd mooie weer en heerlijke wind.
Met een bootje naar Klein Bonaire varen om daar te gaan snorkelen en die prachtige tropische vissen en schildpadden te bewonderen en het hagelwitte strand.
Wat is het heerlijk om je eigen verse vis te vangen om hem vervolgens op je grill te leggen.
En wat mis ik het eenvoudige leven.
10. Afval
Kom ik voor het eerst weer in mijn huis in Duitsland en dan zie ik vier verschillende afvalcontainers op mijn oprit staat. Onze lieve huurders hebben er nog een paar bij gehuurd. Het is even wennen want weet ik veel wat waar in hoort.
Eén van die containers zit zelfs boordevól met reclame folders. Op Bonaire had ik nooit een folder in de brievenbus. Hoezo consumptie maatschappij?
11. Eten
Natuurlijk heb ik als eerste de Limburgse vlaai gegeten En wat is dat lekker!
12. Bureaucratie
Terugkomend op de Nederlandse regels. Hoe raar is het dat Bas niet ingeschreven wordt in een Nederlandse gemeente toen hij aangaf dat hij na vier maanden een tijdje naar Australië gaat op een working-holiday visum. Hoe raar is het dat hij dan statenloos is met diverse gevolgen. Gelukkig heb ik daarvoor ook weer oplossingen gevonden.
13. De zon en wind
Hoewel ik het altijd warme weer op Bonaire even zat was, ben ik er toch echt wel dol op. Wat heb ik in Nederland/Duitsland al veel regen gehad. Hoe troosteloos is dat! Gelukkig heb ik nog genoeg foto’s waar ik blij van word.
14. Dekbed
Wat slaap ik sinds drie jaar weer heerlijk onder een dekbed. Op Bonaire sliep ik onder een laken en soms dat nog niet eens. Om 6.00 uur ’s ochtends was ik altijd wakker maar ging ook veel vroeger naar bed dan nu. In Duitsland heb ik zelfs een keer tot 12.00 uur geslapen.
15. Kledingkeuze
Drie jaar lang had ik geen problemen met wat ik aan moest trekken. De keuze was snel gemaakt namelijk jurk of korte broek. In Nederland/Duitsland moet je in laagjes denken want het is dan weer warm en dan weer koud.
16. Prijzen
Wat was ik verbaasd toen ik voor een ontbijtje bij Ikea een bedrag van € 1,20 moest afrekenen en op een terras € 2,50 betaalde voor een glas wijn. Voor een verse bloemkool betaalde ik € 1,00 terwijl dat op Bonaire haast USD 5,00 was. Voor een glas wijn op het terras in Bonaire betaal je al snel USD 6,00.
Dit is mijn eerste indruk na het terug zijn van ons buitenland avontuur maar wat heb ik nu geleerd van het wonen in het buitenland en waarom kan ik je een periode wonen in het buitenland alleen maar aanraden.
Materialistische zaken
Zoals ik hierboven al opmerkte is er een overvloed aan producten. Ik vraag mij af of dat echt allemaal nodig is. Ikzelf heb het drie jaar lang absoluut niet gemist. Zelf vind ik het sowieso leuker om mijn geld aan een reis te spenderen dan aan al die producten maar dat is voor iedereen anders.
Voordat ik naar Bonaire verhuisde heb ik samen met Bas nog in een bijna leeg huis gewoond. De spullen werden een maand van tevoren reeds opgehaald om verscheept te worden naar Bonaire. Omdat Bas nog naar school moest zijn wij pas in de zomervakantie nagekomen terwijl Sylvester al werkzaam was in het gebied. Ik heb in die tijd helemaal niets gemist. Ook op Bonaire waar weinig keuze was, heb ik er geen last van gehad. Ik heb in ieder geval gemerkt dat ik een stuk minder afhankelijk ben van spullen en het zelfs heerlijk relax vind om mij niet te fixeren op al die producten.
Geduld
Geduld is eigenlijk nooit mijn sterkste eigenschap geweest. Op Bonaire ben ik echter regelmatig in situaties beland waarvan ik uitgedaagd werd anders te denken. Ik ben als het ware in een totaal andere cultuur met normen en waarden beland die verschillen met de mijne. Mijn manier van denken hoeft overigens helemaal niet de juiste manier te zijn. Mijn geduld is o zo vaak op de proef gesteld. Door op pad te gaan en mij te verdiepen in de historie ging ik de cultuur wel begrijpen. Ik heb geleerd dat ik meer gedaan krijg wanneer ik rustig afwacht en niet sneller wil gaan dan de omstandigheden het toelaat.
Relativeren
Wanneer je in het buitenland woont dan beland je als het ware in een andere cultuur en samenleving. Ik heb de cultuur en de leefomgeving van Bonaire leren kennen en ben erachter gekomen wat ik heb, wat ik kan en wat ik wil. Hierover in de toekomst meer in mijn blog. Ik heb geleerd terug te gaan naar de basis en mij minder druk te maken over zaken waar ik geen invloed op heb. Ik heb geprobeerd altijd alles zo goed mogelijk te plannen maar het liep toch weer anders dan ik had verwacht.
Meer zelfvertrouwen
Al voel ik mij in mijn hoofd nog steeds achttien jaar toch ben ik niet meer de jongste. Toch heb ik mijn leven lang al last van een mate van een gebrek aan zelfvertrouwen. Hoe hard ik er ook aan werk bij tijd en wijle komt het weer sterk opzetten. Door mijzelf weer in een hele nieuwe situatie te gooien en ik het allemaal maar moest zien te fixen heb ik toch weer een dosis zelfvertrouwen gekregen.
Nieuwe hobby’s ontdekken
Omdat ik van tevoren al dertig jaar gewerkt had, was mijn leven helemaal daarop ingericht. Het kost tijd om eraan te wennen dat je niet meer werkt. Ik had plots een zee van tijd en moest dus op zoek gaan naar iets waarmee ik mij kon vermaken. Dat heb ik gevonden. Ik ben gestart met een schildercursus en na een tijdje ben ik gaan onderzoeken hoe ik mijn eigen Wordpress website kon bouwen. Deze website moest ook gevuld worden met blogs. Er zit heel wat uurtjes werk in en ik heb er heel veel van geleerd en leer nog steeds ervan. Ik sta open voor tips. Ondertussen ben ik best trots dat ik zonder enige hulp deze website heb kunnen bouwen.
Ook ben ik erachter gekomen dat ik hiken in de natuur toch wel erg leuk vind. In het verleden was ik verslaafd aan het hardlopen maar kon toch minder genieten van mijn omgeving. Ik heb niet alleen diverse leuke hiking trails op Bonaire gelopen maar ook op de Caribische eilanden Dominica, Sint Eustatius en Curacao. Zelfs bij mij om de hoek in het meest westelijk punt van Duitsland en het smalste stuk van Nederland heb ik een mooie wandeling gemaakt.
Zelfontwikkeling
Ik ben mijzelf heel wat tegengekomen en heb niet altijd op de juiste manier in de nieuwe situatie gereageerd. Ik kan je verzekeren dat dit confronterend is. Door jezelf een spiegel voor te houden en ruimte creëert om hierover na te denken heb ik uitgevonden wat ik wil in het leven. Hierover in de toekomst meer.
Leren alleen zijn
Met een verhuizing naar Bonaire hoopten wij dat wij genoeg tijd hadden om leuke dingen te doen. In de praktijk viel dit wel tegen omdat er toch veel gewerkt moest worden. Hierdoor was ik toch ook veel op mijzelf aangewezen waardoor ik ook dingen alleen heb moeten doen. Dat was ik niet gewend omdat wij bijna alles samen deden. Ik heb geleerd om ook alleen op pad te gaan. Het is in het begin best eng en ook minder gezellig maar toch heb ik het leren waarderen.
Lege agenda
Wat is dat heerlijk om niet een volle agenda te hebben. Op deze manier ontstaan veel meer spontane acties. Dat probeer ik nog even vast te houden en dat heeft al geresulteerd in spontaan de auto te nemen om erop uit te gaan. Eén van die uitstapjes was de Geierlay, de langste hangbrug van Duitsland. Nu nog leren om een goede balans te vinden.
Echte vrienden
In de periode in Bonaire heb ik geleerd wie mijn echte vrienden zijn. Whatsapp en skype is toch een enorme uitkomst. Het is fijn om af een toe een berichtje te krijgen hoe het met ons gaat en sommigen zijn zelfs ons komen bezoeken. Met deze moderne communicatiemiddelen kon ik toch heel goed contact onderhouden met familie en vrienden.
Zou jij een tijdje in het buitenland willen wonen?
Opmerking: wat ik hierboven geschreven heb ik gebaseerd op mijn eigen ervaring en beleving. Hoe ik het heb beleefd hoeft een ander niet zo te ervaren.
25 comments
Mooi geschreven en héél herkenbaar 😊 Moet ook wel even lachen om bepaalde dingen. Zoals dat Nederlanders aan een hardloopwedstrijd lijken mee te doen hahaha 😛 zo herkenbaar! In Colombia lopen ze echt 1 kilometer per uur of minder haha. En ja die snelheid ook van de samenleving en consumptie… wij zijn twee maanden in BA nu en zitten in een appartement zonder tv, 1 gaspit, geen magnetron en geen oven. En ik mis helemaal niets. Thuis in Bogotá hebben we dat allemaal wel trouwens. Voor ons is Nederland juist hartstikke duur ook haha. Grappig die verschillen. Ik snap maar al te goed hoe erg je moet wennen daar na 3 jaar Bonaire!
He Sabine, leuk dat je het herkent.Ik moest wel aan je denken tijdens het schrijven want jij hebt weer hele andere verschillen. Ik vind het wel leuk om te lezen hoe anderen het ervaren. Het is inderdaad wel wennen ondanks dat ik blij ben met wat ik heb.
Mooi Sandra en nog een en je bent weer helemaal gewend hier.
En je kan altijd spontaan komen als je agenda niet te vol staat hihi
Gr Silvia 💋💋💋
Hi Silvia, dat weet ik. Jij bent een van de weinigen waar ik spontaan aanbel, haha.
Elk land heeft z’n eigen natuur en cultuur, zelfs binnen een land kunnen er grote verschillen zijn! Het is de kunst om je aan te passen aan de omgeving (het land) waar je bent. De verschillen kunnen per land groot zijn, dat heb ik zelf ondervonden in Egypte, Namibie en Bosnië-Herzegovina waar ik elke keer zo’n 6 maanden heb gewoond en gewerkt. De hectiek van Nederland ervaar je weer bij thuiskomst! Jouw bevindingen zijn heel herkenbaar.
Het is inderdaad een kunst om je aan te passen. De landen die jij opnoemt al helemaal lijkt mij. Fijn dat het ook bij jou zo herkenbaar is met al je ervaring.
Leuke blog Sandra! Herkenbaar! Ik woon, na 44 jaar in Italie, nu ook de helft van de tijd in Stuttgart, Duitsland. Ik vind het fantastisch hier, alles funktioneert, alles komt op tijd en ik vind zelfs de prijzen gunstiger dan in Italie. Misschien dat ik mettertijd resident word hier. Alleen de taal blijf ik moeilijk vinden en juist daarom was ik in Italie; het italiaans verveelt me nooit maar duits vind ik af en toe zo vervelend.
Hallo Wilma, dank je en fijn dat je het ook herkent. Wat lijkt het mij heerlijk om dat zo te kunnen combineren.Een deel van het jaar naar Italië en de andere helft in Duitsland. In Duitsland is het inderdaad fijn geregeld. Het lijkt erop dat de regels iets minder gecompliceerd zijn dan in Nederland. De Italiaanse taal lijkt mij echter wel lastig maar als je het al zo lang spreekt zal het wel geen probleem meer zijn. De Duitse taal heeft inderdaad van die lastige naamvallen.
Hi Sandra!
Wat een herkenbaar verhaal!
Wij wonen van november tot eind april op Aruba en van eind april tot november in Nederland. We moeten dan ook 2x per jaar ff acclimatiseren en ‘het ritme van de tropen’ bevalt ons duidelijk beter😃, maar helemaal emigreren gaat niet nu.
Veel sterkte met wennen aan de ‘European way of live’!
Hi Marina, dat lijkt mij toch ook wel heerlijk die combi maar kan mij ook goed voorstellen dat je helemaal over wilt gaan. Wie weet komt het sneller dan je denkt. Aruba is ook ze een heerlijk eilandje. Wij zijn er een weekend geweest. Het is niet te vergelijken met Bonaire en vond het zo bizar dat de ABC eilanden zo verschillend van elkaar zijn.
Leuk om te lezen Sandra. Sylvester heb ik inmiddels ook al weer aan het werk gehoord. Voor je het weet ben je weer aan de nieuwe omgeving gewend en draai je weer mee in het lokale circus. Maar de spontane acties zijn idd iets om weer aan te wennen, de agenda is leading.
Hi Jasper, fijn om te horen! Leuk om iets van jou te horen. Hoop jij bent ook helemaal gewend. Het is idd weer helemaal opnieuw wennen. Heeft tijd nodig denk ik. We zijn beiden volop aan het werk en proberen ook daarin weer een ritme te krijgen.
Hi Sandra. Leuke en herkenbare opsomming van wat het van een mens vergt om je aan te passen aan een steeds wisselende omgeving, zelfs wanneer het om terugkeer gaat. Mooie foto’s ook 🙂
Hi Meta, dank je voor je reactie. Leuk! Sorry voor mijn late reactie maar je e-mail was in de spambox terecht gekomen.
Ik had niet gedacht dat ik opnieuw moest wennen. Het is eigenlijk mijn oude leventje weer maar dan met een nieuwe blik door een nieuwe bril😜 Ik moet zeggen dat het buitenland wel blijft trekken. Ik zou zo mijn boeltje weer kunnen pakken. Geniet jij nog maar van je buitenland avontuur.
Ha Sandra,
Vind je niet dat het ook zo angstaanjagend snel weer gewoon is in Nederland? Net of je nooit bent weggeweest… of het een droom is geweest. Waar ik aan moet wennen is dat je een heftig avontuur hebt meegemaakt, maar dat dat avontuur zo lastig te delen is met mensen die het niet hebben meegemaakt. Heb jij daar ook last van?
Ha Zwollywood, fijn dat jij het ook zo ervaart. Precies zoals jij het omschrijft.Ik heb er enorm last van. Ik moet dus uitkijken op mijn werk dat ik niet te veel over bonaire praat. Ik heb enorm last van die enorme contrasten. Daarbij mis ik een bepaalde snelheid die ik in het verleden had en nu tijdelijk niet heb. Dst heb ik ook aangegeven wat natuurlijk weer overkomt alsof ik niet mee kom maar dat is het helemaal niet. Ik heb mij vandaag voor genomen om er dus ook NIET meer over te praten en niet in die droom blijf hangen. Leuk je reactie!
Ha sandra, ja die drukke agenda in Nederland, daar ben ik mijn hele leven tegen aan gelopen als indische, met een indonesische moeder en familie. Ik vind het na vier jaar wonen in Nederland nog altijd een ding om te moeten afspreken, als we anderen willen zien .Moeilijk is het voor zoiets op een spontane manier.Druk, druk, druk heet het dan.Wat onszelf betreft ;Helemaal ontlopen gaat niet, maar ik zorg dat ik tenminste een paar dagen per maand “on-ingevuld”laat.Zodat ik de dag zelf wakker wordt en dan pas bedenk wat we willen gaan doen…Maar ik laat ook gemakkelijk taken vallen als mensen me bellen en vragen of we tijd hebben voor “een bak koffie”, haha….ik zal je vertellen , die blijven tot heden ook nog altijd mee-eten.Aziatisch trekje, die ruimte houd ik vast….
En ja, ik vind het al bijna mijn leven lang een consumptie-en weggooimaatschappij…en wordt er soms duizelig van als ik keuzes moet gaan maken in de supermarkt.Ik heb inmiddels in Nederland gewoon vaste producten gevonden waar ik me aan houd en dat helpt me een heel eind.
Er zijn genoeg mensen, met je je eea kunt delen.De meeste mensen met wie je “je avontuur” niet kunt delen zijn hoogstwaarschijnlijk degenen die nooit verhuisd zijn geweest naar een totaal andere cultuur , zelfs als zij op vakantie in diverse andere landen zijn geweest blijken de meesten niet verder dan de oppervlakte te hebben gekeken.
Sandra, ik kan nu wel zeggen, Welcome to my world…..
Sandra, ik kan nu zeggen, welcome to my world….tot gauw .
Hé Mabel, leuk je reactie. Ik weet het hoe het bij jou en jouw cultuur is. Je kunt altijd onverwachts komen en mee eten. Ik ben niet voor niets Azië fan, haha,de gastvrijheid staat daar hoog in het vaandel.
Dat ik niet met iedereen erover kan praten begrijp ik ook wel. Jullie en wij zijn gelukkig in de positie geweest dat het mogelijk was om een tijd in het buitenland te wonen. Veel mensen hebben dat niet maar kan het alleen maar aanraden want het verruimt je blik, toch? Die agenda van jou vind ik een goede tip voor iedereen. Ikzelf wil dat toch ook lekker aanhouden om spontaan iets te doen en plannen niet alles vol. Tot gauw!
Heej Sandra,
Wat een leuke blog! De verschillen zijn inderdaad groot, en zelfs voor mij in sommige gevallen herkenbaar terwijl ik nooit verhuisd ben naar het buitenland. Spullen voor in huis doen mij ook helemaal niks, dat weet je 😀 We gingen van een grote vrijstaande woning terug naar 35m2 woonoppervlak en we missen nog steeds niks. Nou…ok…heeeeel af en toe een tuin of balkon waar we even kunnen zitten maar daardoor zijn we ook wel weer actiever geworden. Regeltjes zijn er genoeg hier inderdaad…wil je geen reclame in je brievenbus dan moet je voor een lelijke sticker zorgen die aangeeft wat je wilt en die moet je dan op je brievenbus plakken. (hahahha)
Ik ga net als Mabel naar een vaste plek voor mijn boodschappen waar ik de dingen haal die ik nodig heb, bij de Albert Heijn word ik gek van al die keuzes…wil je gewone sla, gewassen sla, bio sla, sla uit Spanje of Turkije? Hoeveel zouden ze daar wel niet weg moeten gooien.
Ook leuk om eens de voordelen te lezen om in Nederland/Duitsland te wonen, we staan daar te weinig bij stil hoe goed we het hier hebben.
Gelukkig kunnen wij nog afspreken zonder dat weken van te voren vast te moeten leggen, dussss Tot gauw!
P.s. : Ik ben eigenlijk wel benieuwd of ik ook zo snel loop? 😀
Hi Ilse, het looptempo in Bonaire is eigenlijk slow-motion. Ik kan echt niet zeggen dat jij dát tempo loopt, haha. Ik moet lachen om je grappige reactie. Dank je. We spreken elkaar van de week. Tot gauw.
Hallo Sandra. Fijn te horen dat je uiteindelijk toch je draai gevonden hebt op Bonaire. Ik weet nog dat je net aan gekomen was en het helemaal niet zag zitten. Sylvester had mijn toenmalige vriend Theo (collega van Sylvester) en mij uitgenodigd voor een avondje om wat peptalk te brengen. Fijn dat je er toch een goed gevoel van over gehouden hebt, en ervaren hebt dat je een sterke vrouw bent die toch meer kan incasseren dan ze zelf dacht.
Groetjes Elise
Hi Elise, dank je voor je compliment en wat grappig dat je op mijn website bent uitgekomen. Ik moest eerlijk gezegd even nadenken maar ik herinner het mij weer. Goh, dat is lang geleden. Jij kwam destijds met vakantie naar Bonaire. Ik liep inderdaad tegen frustraties aan en voelde mij eenzaam maar later heb ik mijn draai wel gevonden.
Ik begrijp dat je relatie met Theo uit is geraakt?
Via LinkedIn kwam ik op je blog terecht. Leuk om te lezen en te zien hoe jullie zijn geëmigreerd en teruggekomen en hoe je dat hebt ervaren. Ik wilde even laten weten dat ik de volle agenda en hectiek ook niet tof vind in Nederland (ook al woon ik alweer meer dan 10 jaar gewoon hier, na een reis van 18 maanden). Ik heb er wat op gevonden. Sinds de zomervakantie heb ik mezelf voorgenomen geen afspraken vast te leggen voor langer dan een week vooruit, zodat ik spontaan kan doen waar ik zin in heb en ik niet het gevoel heb om geleefd te worden. Het bevalt heel goed! Inderdaad, ik zie sommige mensen bijna niet meer, want hun agenda zit wel bomvol. Jammer dan, het geeft mij enorm veel lucht om niet 3 maanden vooruit te hoeven plannen en nooit te kunnen. En als ze het echt belangrijk vinden zien we elkaar wel weer. 🙂 Ik vind de vrijheid heerlijk en kom aan zoveel meer dingen toe..
Schrijf jij nog nieuwe blogs, heb het idee dat de meeste verhalen al wat ouder zijn?
Hi Yvonne, leuk je reactie. Het is inderdaad een heel goed idee om niet langer dan 1 week vooruit te plannen. In de regel plan ik in de regel ook de afspraken niet zo ver vooruit. Ik heb er een gruwelijke hekel aan. Dat betekent inderdaad dat je veel mensen niet meer ziet. Toch heb ik het druk met mijn werk bij mijn werkgever, mijn eigen bedrijf en mijn blogs. Allemaal heel erg leuk. Ik schrijf nog steeds blogs. Sowieso iedere maand voor Het Smalste Stukje Nederland. Mijn laatste is dan wel van 7 november. Afgelopen week verder heel druk gehad. Er ligt in ieder geval nog een stapel op de “plank”.
Hoi Sandra, supere leuke blog, ik woon al 24 jaar in Turkije en denk erover terug te keren naar Nederland of naar de Canarische Eilanden te gaan. Maar vind de keuze tussen die twee zo moeilijk? mijn vrienden zeggen: je went nooit meer in Nederland en ja zo denk ik ook wel een beetje maar is dit een goed alternatief? ik heb ook op de Canarische eilanden gewoond vroeger en gewerkt en spreek de taal vloeiend. Wat is wijsheid??