Sigaren en rum in Santiago de los Caballeros

7,1K

Santiago de los Caballeros, gelegen in de vruchtbare Cibao vallei met talrijke tabak en riet plantages, staat bekend om zijn rum en handgemaakte sigaren. Dominicaanse sigaren worden tot de beste ter wereld gerekend. Driehonderdvijftigduizend mensen werken in de Dominicaanse Republiek in de tabaksindustrie.

Vandaag nemen wij een kijkje in de oudste en meest prestigieuze sigarenfabriek van de Dominicaanse Republiek namelijk La Aurora in Santiago de los Caballero. Deze fabriek is honderddertien jaar oud en is nog steeds in handen van dezelfde familie.

GIDS, BACHATA en SIGAREN

Bachata muziek streelt onze oren wanneer we de fabriek inlopen. Hhm, hebben we die muziek niet al eerder gehoord tijdens het down under gaan met locals?
We komen in contact met onze gids en  merken al snel dat hij wel van een dansje, sigaartje en rum houdt. “Je moet tijd nemen en genieten van je sigaar want de smaakintensiteit neemt toe tijdens het roken. Het is zonde om een sigaar weg te leggen want dan heeft hij zijn ware aard niet laten zien”, vertelt onze gids. Tezamen met oude bruine rum zorgt dit voor een heerlijk aroma.

Zwarte tabak moet op een speciale manier aangestoken worden. Gebruik altijd een gasaansteker of een lucifer omdat deze geurloos zijn. De gids draait met zijn aansteker rondom de sigaar, vervolgens plaatst hij zijn lippen er omheen. Demonstratief neemt hij een trek, laat de rook in zijn mond circuleren voordat hij uitblaast om vervolgens een dansje te maken (bachata). De sigarenrook mag overigen nooit geïnhaleerd worden. Eerst krijg je een bittere en pittige smaak in je mond. De nasmaak is echter mild.

Sigarenfabriek La Aurora in Santiago de los Caballero

In deze fabriek werken 1.115 mensen van 6.00 uur tot 15.00 uur.  Zij hebben drie weken vakantie in een jaar en verdienen € 80,– per week. Aan het eind van het jaar krijgen de werknemers van La Aurora een bonus. Overigens mogen de werknemers onbeperkt sigaren roken tijdens het werk.

Productie

Afhankelijk van het model en de moeilijkheidsgraad van de sigaar maken de werknemers tussen de honderdvijftig tot tweehonderdvijftig sigaren per dag. In een sigaar wordt vier verschillende soorten tabaksbladeren gerold. Daarna gaan ze twee uur in de pers.
Een supervisor controleert de sigaren. Wanneer deze deuk vrij zijn dan is de kwaliteit goed.

Ook al ziet het er ontspannen uit, ik vind het best raar dat ik hier loop en die mensen hard moeten werken om hun aantallen te halen.

Dan vraagt de gids of ik een sigaar wil proberen. Nou laat ik dat maar eens doen maar niet zo een dikke geef ik aan. Hij gaat kijken of dat gaat lukken. Hij zoekt de dunste sigaar uit. Nou ja, dun?

Ik neem een trek maar sta haast in lichterlaaie. Man, het lijkt wel of ik een handvol pepers in mijn mond heb. Ik vraag naar een slok rum om het weg te spoelen. Dat is toch om het juiste aroma te krijgen?

We lopen verder en komen op diverse afdelingen. In één ruimte worden leerlingen opgeleid. Een opleiding duurt negen maanden. In andere ruimtes worden bladeren gedroogd, op maat gemaakt, druk en vochtigheid gemeten. Dan bevinden we ons in de ruimte waar de sigaren worden ingepakt. De ring om de sigaar geeft aan hoever je hem kunt oproken.

Voordat de sigaren worden ingepakt worden ze gedesinfecteerd en zes maanden opgeslagen.

WINKEL

Na een twee uur durende rondleiding komen we in de winkel. Hier liggen sigaren in diverse prijsklassen. Wij besluiten een doosje mee te nemen voor de familie waar wij ’s avonds gaan eten. Wat we gehoord hebben zou de opa van Nucita en Miquel een sigarenliefhebber zijn.

Nadat we afgerekend hebben neemt de gids ons nog mee naar het museum waar we het hele proces van het begin tot het eind, nog eens kunnen bekijken. Daarna nemen we afscheid en bedanken hem voor zijn tour, die overigens gratis blijkt te zijn.

Bezoek bij de familie: sigaren en rum in Santiago de los Caballeros

’s Avonds is er een etentje gepland bij de familie van Nucita, waar wij verblijven. We eten rijst, heerlijke kip en gebakken banaan. Vervolgens rijden we naar opa om de sigaren te gaan roken. Niet alleen opa en oma zijn er maar ook de neven en nichten komen even langs om te kijken wie er op bezoek is. We drinken rum met cola en roken sigaren met de familie. We mogen een kijkje nemen in hun huisje en genieten van de gastvrijheid. Dit is een ervaring om niet meer te vergeten.

Ondanks dat ik geen sigaren liefhebber ben, vind ik het echt een leuke, interessante excursie. Het zou helemaal af zijn geweest als we nog tijd hadden gehad om een plantage te bezoeken.

De Dominicaanse Republiek is voor mij een land waar ik nog graag terug zou willen gaan. Er is nog zo veel te zien en te doen. Tien dagen voor dit land is veel te kort.

Lijkt jou het ook leuk om te zien waar de beste sigaren van de wereld gemaakt worden en vervolgens met locals te gaan “roken”?