Voorzichtig baan ik mij een weg door de jungle van klimplanten, struiken en andere tropische bomen. Het is warm en het zweet gutst van mijn lichaam. Hoe hoger we komen hoe ondoordringbaarder het pad wordt. Op handen en voeten klim ik naar boven. Terwijl mijn privé gids mij in de gaten houdt dat ik niet achterop raak, probeer ik ondertussen een giftige plant, die een allergische reactie zou veroorzaken, te ontwijken.
Ik ben op weg naar de top van de 800 meter hoge berg Isabel de Torres, gelegen in Puerto Plata in het noorden van de Dominicaanse Republiek. De top van Isabel de Torres is te bereiken met de auto, kabelbaan of te voet. Ik kies echter voor dit laatste, een hikingtrail van vijf kilometer dwars door de jungle.
Ons avontuur onderweg naar de kabelbaan
Voordat ik Isabel de Torres kan gaan beklimmen is het al een heel avontuur om bij de kabelbaan te komen. Rond negen uur vertrekken wij met onze huurauto vanuit de badplaats Cabareta, waar we overigens vijf nachten verblijven, naar de tweede grootste stad van de Dominicaanse Republiek, Puerto Plata. De weg is slecht; er bevinden zich grote gaten in het wegdek waardoor we slalommend moeten rijden. Dit wordt steeds erger naarmate we dichter bij Puerto Plata komen. De hoge gele drempel doppen op het wegdek zorgen ervoor dat we regelmatig door elkaar geschud worden. Bovendien razen scooters en auto’s links en rechts voorbij. Verkeersregels zijn er niet en het recht van de sterkste geldt.
Chaotisch verkeer en een minder leuke ervaring
Met nóg honderd scooters staan we bij het stoplicht te wachten. Een jongen komt aanlopen, gooit een spons op de voorruit van onze auto en start met het insoppen van deze ruit. Ondanks onze protesten gaat hij verder met zijn werk en sopt als toetje de zij- en achterruit in. Tijdens het insoppen van de achterruit begint hij als een gek te trekken aan onze achterbak. Hij heeft pech want wij hebben deze afgesloten zoals ook de deuren van de auto. Hij wordt boos en gooit de spons tegen de ruit aan de kant waar ik zit. Op dat moment springt het stoplicht op groen en trappen wij het gaspedaal in. In de luwte van het verkeer lukt het niet om het gat in de weg te ontwijken en zitten we weer met onze kop bijna door de voorruit. Gelukkig geen lekke band maar ondertussen heb ik het Spaans benauwd gekregen.
Aankomst Isabel de Torres
We zijn nog steeds niet bij de kabelbaan en langzaam krijg ik de neiging om terug te gaan. Daarbij geeft Google maps aan dat we links moeten afslaan maar vanwege een midden afscheiding die bestaat uit een betonnen vangrail is dat niet mogelijk. Opgelucht haal ik adem wanneer we vijf honderd meter verderop toch nog een opening zien en hier zonder problemen kunnen draaien. We rijden die vijf honderd meter terug om vervolgens rechts een smalle weg in te gaan, die slingerend omhoog gaat. Aan het einde komen we bij het terrein waar de kabelbaan vertrekt naar de top van Isabel de Torres. 
Kennismaking gids
Bij de ingang staan een aantal gidsen gekleed in groene shirts. Wij komen in contact met Vincente Ferreira. ‘Je kunt de top met de auto (11km), kabelbaan (3km) of te voet (5 km) bereiken’, zegt Vincente. Mijn keuze staat echter al lang vast. Natuurlijk ga ik deze berg beklimmen. Jammer genoeg gaat Sylvester vanwege zijn versleten knie niet mee. Tijdens een zes uur durende tocht naar de Boiling Lake, het tweede grootst kokend meer ter wereld, in Dominica heeft hij drie weken een dikke knie gehad. Sindsdien gaat hij geen risico meer lopen en probeert zijn knie zo veel mogelijk te besparen. Dus moet ik alleen gaan en dan bedraagt de prijs USD 40,00. Ook betaal ik nog USD 10,00 voor de tocht met de kabelbaan naar beneden.
Wanneer ik vertrouwen in de gids krijg besluit ik definitief te gaan lopen. Sylvester zou mij vier uur later ophalen want dat zou het volgens de gids gaan duren..
Puerto Plata het beklimmen van Isabel de Torres
In een afgelegen hoek bij de parkeerplaats lopen we direct de jungle in. Het is haast onbegaanbaar en ik moet uitkijken dat ik geen takken in mijn ogen krijg. Dus duw ik ze maar opzij.
Op advies van mijn gids heb ik van te voren mijn korte broek verruild in een lange broek. Daar heb ik nu al geen spijt van. Wanneer ik mij door een wirwar van takken en struiken heb gewrongen, komen we aan bij een rivierbedding die gedeeltelijk droog ligt. Er ligt veel vuilnis aan de zijkanten van de oever. Het is toch een groot probleem in de Dominicaanse Republiek. Het is een prachtig land maar de mensen maken er wel een zooitje van. Overal vind je plastic borden, bestek en ander afval langs de weg. Als je Dominicanen hiernaar vraagt beamen ze het allemaal dat het vreselijk is. Ik begrijp dus niet waarom ze dan toch alles zo maar de berm in gooien. Maar goed ook in Nederland vind je tegenwoordig veel zwerfvuil. Het is toch een wereldwijd probleem.
Klimmen, klauteren en prachtige natuur
We naderen een sportveld waar mannen op het grasveld zitten te chillen en anderen bezig zijn met een warming up. Zelf heb ik het al flink warm gekregen en moet er niet aan denken. Gelukkig heb ik een handdoekje meegenomen om mij af en toe te kunnen afdrogen.
In de verte prijkt de top van Isabel de Torres. Op een onverhard pad bedekt met dikke keien nemen we een afslag die uitkomt in de jungle. Vanaf hier wordt het steeds meer onbegaanbaar. Slierten en stengels woekeren over de grond en op een flink tempo stappen we over en onder omgevallen bomen, klimmen op betonblokken en gaan steeds meer de hoogte in. Af en toe rusten we even uit om iets te drinken maar dat wil ik niet te lang om verstijving te voorkomen.
De natuur is onvoorspelbaar
We komen aan bij een open vlakte waar een stuk grond ingestort is en gesteente, rotsblokken, boomstronken naar beneden gedonderd zijn. Veel mensen zeggen dat hier een vliegtuig neergestort is maar mijn gids verzekert mij dat dit ontstaan is vanwege een noodweer.
Via de zijkanten lopen we naar boven en klimmen ook hier weer over een omgevallen boom. Vervolgens naderen we een stuk jungle waar ik beide handen nodig heb. Ik houd mij hier aan wortels van bomen vast om mij omhoog te trekken. Door de weelderige plantengroei valt de afgrond niet op en ben mij er pas van bewust wanneer ik naar beneden kijk. Dat moet ik niet doen want ik heb enorme hoogtevrees.
Puerto Plata het beklimmen van Isabel de Torres
de laatste loodjes
Na flink wat geklauterd te hebben, stappen we uit de jungle en komen we op een betonnen wegdek. We rusten in de schaduw en drinken iets. Het is meer de warmte waar ik tot nu toe last van heb en het zweet gutst dan ook van mijn gezicht. Na de rust loop ik kleine stapjes verder want dat is mij in het verleden geleerd toen ik nog veel aan hardlopen deed. De zon siddert op mijn hoofd. Het is veel zwaarder dan ik dacht en het is echt afzien. De gids vertelt mij dat zijn vriend, een ervaren loper, op dit stuk afgehaakt is. Omdat opgeven voor mij alleen een optie is bij ziekte, blessures of gevaar voor eigen leven, ploeter ik gewoon verder al is het kruipend; de top haal ik.
De berg is veel steiler dan ik dacht en bij iedere stap heb ik het gevoel dat ik twee stappen achterwaarts maak. Het lijkt alsof het wegdek onder mijn voeten wegsmelt, zo heet is het. Er komt een auto voorbij en ik vraag mij af waarom ik altijd voor het lastige ga en ook niet gewoon met de auto was gegaan. Een stuk makkelijker, toch?
Wanneer de auto voorbij is, is het doodstil. Ik blijf even stil staan om de omgeving in mij op te nemen en ik moet je eerlijk bekennen dat het uitzicht werkelijk fantastisch is. Een groot geluksgevoel overvalt mij; wat is het heerlijk dat ik dit mag en kan meemaken.
De Top bereikt
Na één uur en vijftig minuten kom ik, veel sneller dan gedacht, aan op de top van Isabel de Torres waar het 16 meter hoge standbeeld van Jezus Christus staat. Dit beeld is een replica van het beeld in Rio de Janeiro. Ook bevindt zich hier een restaurant en een botanische tuin. Ik ga niet meer de botanisch tuin bezichtigen maar geniet nog even van het uitzicht over Puerto Plata en de Caribische zee.
KABELBAAN
Als ik aankom bij de kabelbaan staat er een klas met tieners te wachten. Het is even vreemd als ze met zijn allen naar mij kijken en mij op het Spaans allerlei vragen stellen. Helaas, spreek ik geen woord Spaans en probeer dat met handen en voeten uit te leggen. Wat ik begrijp is dat ze naar mijn naam vragen. Sandra blijkt een naam te zijn die vaak voor komt in de Dominicaanse Republiek en ze zijn dan ook benieuwd waar ik vandaan kom. Holanda kennen ze niet maar misschien hebben ze mij verkeerd verstaan. Twee meisjes vragen of ik een foto van hen wil maken.
In de wagon heb ik geen foto’s kunnen maken omdat het erg druk was en ik in het midden stond. Bovendien was ik een enorme bezienswaardigheid en de tieners probeerden in gesprek met mij te blijven. Ook nu baal ik dat ik geen Spaans spreek.
Ik ben verbaasd dat ik binnen een paar minuten weer beneden ben waar Sylvester al op mij staat te wachten. Ik bedank mijn gids want ben wel heel blij met hem geweest. Hij hield rekening met mijn tempo en zonder hem was ik wel een paar keer verdwaald.
Praktisch
Gidsen
Zelf waren wij in Cabareta een dag eerder op zoek gegaan naar een gids en hebben een aantal toeristen bureau’s bezocht. Vanuit Cabarete zijn er geen tours die de hikingtrail Isabel de Torres als een excursie aanbieden. Je zult dus op eigen gelegenheid er naar toe moeten gaan. Gidsen staan bij de hoofdingang van de kabelbaan. Ze zijn te herkennen aan de groene T-shirts en legitimatie bewijs.
Adres: Manolo Tavárez Justo, Las Flores, Puerto Plata, Dominican Republic
website: www.telefericopuertoplata.com/info/
Kosten
De kosten bedragen USD 40,00 voor de hikingtrail. Het is niet goedkoop maar de gidsen krijgen geen salaris van de organisatie van de kabelbaan. Ze zijn zelfstandig ondernemers. Als je met zijn tweeën gaat kun je misschien nog iets met de prijs regelen. Ik was alleen met de gids en ben bijna drie uur onderweg geweest. Zijn salaris voor die dag was dan USD 40,00.
Voor de kabelbaan terug betaalde ik USD 10,00.
Duur
Volgens mijn gids duurt de hiking Trail naar de top van Isabel de Torres tussen de drie en vier uur. Ik ben een gemiddelde
loper qua tempo en liep er 1 uur en vijftig minuten over.
Wat mee te nemen
– Twee flesjes water.
– Een energiereep en/of bananen.
– Een lange broek.
– Een petje.
– Wandelschoenen.
5 comments
Zo, ik ben er maar eens lekker voor gaan zitten. Wat een fijn reisverhaal Sandra. Goed dat je ook de minder leuke dingen beschrijft, het gaat er wild aan toe op die wegen zeg. Ben je er trouwens nog achter gekomen waarom de autohuur daar zo extreem duur was?
Hi Ilse, het is wel zo eerlijk om ook de minder leuke dingen te beschrijven. Dat gebeurt ook op reis. Het is alleen zo snel jammer dat een klein groepje mensen dan een verkeerd beeld schetst terwijl ook ontzettend mooie ervaringen hebben gehad met de mensen. Ik weet niet zeker waarom de autohuur zo duur was maar vermoed vanwege de ontzettend slechte wegen met van die enorm grote gaten en daarbij de rijstijl van de mensen. Je kunt de auto haast niet schadevrij inleveren. Wij hebben zelfs een andere band moeten kopen. Maar goed of dit alles de oorzaak is, weet ik niet.
Dan zal het inderdaad daar mee te maken hebben 😆 Je blijft wel wakker op de weg, dat is 1 ding wat zeker is 😂
Inderdaad, Ilse. Het is erg vermoeiend. Vaak zie je ze pas op het laatste moment.
[…] naar St. Pietersberg: een… Wandelen in Zuid-Limburg: Nationaal Landschap Schinveldse bossen Puerto Plata: het beklimmen van Isabel de Torres Bezoek Santiago de los Caballeros en maak kennis… Wijn proeven in Het Smalste Stukje […]