Het is eind augustus dat ik samen met Mieke een thuisetappe van het Pieterpad loop namelijk van Montfort naar Sittard in Limburg. Het zonnetje schijnt en de temperatuur ligt rond de twintig graden. Het is dus perfect wandelweer en dat is alleen maar fijn want de afstand voor vandaag is toch vijfentwintig kilometer.
We spreken af op het station in Sittard waar we beiden onze auto parkeren bij P+R Transferium. Hier nemen we de trein naar Echt en vervolgens de bus naar Montfort. In Montfort aangekomen gaan we als eerste op zoek naar een gelegenheid waar we een kop koffie kunnen drinken. Het ziet er naar uit dat alles gesloten is op deze zondagochtend maar bij het tweede cafeetje komt een mevrouw ons tegemoet. “Wij zijn hier aan het schoonmaken, maar neem gerust ergens plaats en ik zal jullie een kop koffie brengen”, zegt deze vrouw. Dat is nog eens service en we zoeken snel een plaats uit op het lege terras.
Onze ervaring van het Pieterpad van Montfort naar Sittard in Limburg
Ruïne van het kasteel Montfort
Na de koffie gaan we op pad. We lopen het dorp uit en zien al vrij snel in de verte de ruïne van kasteel Montfort. Dit kasteel dateert uit 1260 en het zou eeuwenlang één van de grootste kastelen zijn geweest van Nederland.
We komen dichterbij en besluiten een kijkje te gaan nemen. Bij de ingang staat een groot harnas. Een medewerker deelt ons mede dat we naar binnen kunnen gaan. Het kasteelterras is namelijk geopend. Via de gerestaureerde kasteeltoren lopen we door het trappenhuis naar boven. Hier bevindt zich het gezellige terras met een panorama uitzicht op de ruïne. Wij gaan hier niet zitten maar maken enkele foto’s en gaan er weer vandoor.
Pieterpad van Montfort naar Sittard: verse vlaaien en broden
Naast de ingang van de ruïne komt een lucht van vers gebakken brood en vlaaien ons tegemoet. Hier staan in de natuur een houten food truck met pannendak en een steenoven waarin lekkernijen gebakken worden. Dit ziet er wel heel knus uit. We blijven dit tafereel even bekijken. Het is jammer dat wij geen verse vlaai kunnen meenemen. We moeten nog vijfentwintig kilometer lopen en ik vermoed dat een vlaai niet zal overleven in onze rugzakken.
Aan de overkant van dit gezellig gebeuren en natuurlijk ook van het kasteel bevinden zich de kasteeltuinen. Deze bezoeken we niet maar vervolgen onze weg en passeren nog een paar waggelende zwanen.
Het Smalste Stukje Nederland
Met rechts het bos en links de akkers lopen we richting Slek. Groenten worden op het land geoogst. De boeren zwaaien vriendelijk wanneer ze in de gaten hebben dat we hen fotograferen.
We vervolgen de weg langs asperge velden. Het seizoen is sinds 24 juni teneinde maar de planten blijven doorgroeien. Deze komen als grote pluimen boven de grond uit. In november sterven deze pluimen af zodat ze kunnen rusten voor een nieuw seizoen.
Het dorp Slek ligt in Het Smalste Stukje Nederland. Over dit deel dat op de grens van midden- en zuid Limburg ligt heb ik meer geschreven. Dit stuk is maar 4,8 km breed en je bent hier dus op een steenworp afstand van zowel België als het meest westelijk deel van Duitsland.
In Slek vinden we de laatste horeca gelegenheid tot in Sittard. Hoewel we nog niet eens op de helft zijn van onze etappe eten we hier een broodje en drinken een koffie.
Het IJzerenbos in Susteren
We komen in een natuurgebied, dat stiekem wel mijn favoriet is. Ik houd van wandelen buiten de gebaande paden, struinen door grassen en langs kabbelende beekjes. Meestal is zo’n gebied afgeschermd met houten klappoortjes. In Susteren heb je diverse natuurgebieden waarin je dit vindt. In het natuurgebied ’t Hout maakte ik al eerder zo’n wandeling. Het lijkt alsof hier de tijd stil heeft gestaan. Je komt er helemaal tot rust.
Spiritualiteit of Hollandse nuchterheid
In dit natuurgebied hebben we een gesprek over of er leven na de dood is. De vader van Mieke is twee weken geleden overleden. Er zijn actualiteiten in het nieuws die haar vader altijd gevolgd heeft en nu niet meer meekrijgt. Wanneer ik een beetje voorzichtig opper dat hij het misschien toch wel meekrijgt dan zegt ze heel resoluut “Wat een onzin”. “Ik geloof hier niet in en moet ik dan nu een teken krijgen?” “Wat kan dat dan voor een teken zijn?” Ze is hier heel stellig in.
Het meest westelijk deel van Duitsland
Nadat we door Het Smalste Stukje Nederland hebben gelopen, komen we in het meest westelijk deel van Duitsland. We passeren Isenbruch en het historische dorp Millen. Millen is het meest westelijk gelegen dorp van Duitsland en ligt net zoals mijn woonplaats Tüddern in het gebied Selfkant.
We komen langs de boerderij van onze vrienden, die hier hun knusse Bed &Breakfast Millen runnen. Een aantal jaren geleden heb ik hier overnacht. Het was mijn laatste avond voor vertrek naar Bonaire waar ik met mijn gezin een driejarig avontuur ben gegaan. Van te voren had ik al van iedereen afscheid genomen en vond het relax om hier te eindigen en te genieten van de gastvrijheid van Ton en Marga. B&B Millen heeft twee gasten kamers die grenzen aan een binnenhof. s’ Avonds gaan de kaarsjes aan. Ieder seizoen wordt het hofje opgefleurd met accessoires die bij het tijdstip van het jaar horen.
Via de Schwienswei en de Geleenbeek op naar Sittard
De Schwienswei is een natuur- en recreatiegebied tussen het Duitse dorp Millen en Sittard. Hoewel we er niet langskomen vind je er een grote vijver en bosgebied. Nu lopen we langs landbouw gebied en vervolgen onze weg langs de Geleenbeek, de langste beek van Nederland.
Dan gebeurt er toch iets bijzonders. We spotten namelijk de ijsvogel. Hij vliegt laag over het water en vlak voor een bruggetje landt hij op een boom. Vervolgens vliegt hij nogmaals terug en kunnen we hem nogmaals bewonderen. Het gaat heel snel allemaal. Mieke kijkt mij aan en zegt dat op de rouwkaart van haar vader een kleine tekening is afgebeeld van de ijsvogel. Haar vader was altijd op zoek naar dit prachtig blauwe vogeltje. Is dit dan toch een teken?
Het is voor ons beiden dat we voor het eerst de zeldzame ijsvogel zien. We zijn onder de indruk met name in combinatie van ons gesprek eerder deze middag.
Eindpunt Sittard
Langs de Geleenbeek lopen we Sittard binnen. Het is een van de oudste plaatsen in Nederland. Vanwege het Sint Rosa festival is het erg druk. Lees meer over Sint Rosa in de blog Pieterpad van Sittard naar Strabeek.
Ondertussen hebben wij honger gekregen en lopen naar de Markt en ploffen neer op het terras van het eetcafé Ich & Dich. We nemen een salade en een glas ijskoude witte wijn.
Het Pieterpad van Montfort naar Sittard was een lange route en dat merken we goed aan onze benen. Vermoeid lopen we nog het laatste stuk naar het station waar we onze auto nemen naar huis.
TIPS Pieterpad van Montfort naar Sittard
- Kijk voor openingstijden van Kasteel Montfort op hun website. In 2018 is het kasteel geopend van 29 april t/m 30 september iedere dinsdag, woensdag, donderdag en zondag van 11:00 tot 17:00 uur (kassa sluit 16.15 uur). De entree is EUR 4,00 voor volwassenen. Wij hebben het kasteel niet bezichtigt maar alleen het kasteelterras bezocht. Hiervoor betaalden wij niets.
- Het openbaar vervoer is altijd even puzzelen. Wij hadden om 9.08 uur de stop trein van Sittard naar Roermond. In Echt stapten we om 9.17 uur uit. De bushalte ligt bij het station. Om 9.49 uur namen we buslijn 61 richting Roermond via Montfort. Een andere optie is vanaf bushalte station Roermond. Arriva Buslijn 61 richting Echt via Montfort.
- In Slek is laatste horeca gelegenheid tot Sittard.
- Op de Markt in Sittard zijn leuke horeca gelegenheden.
- De route is vlak.
- In Montfort zijn een paar horeca gelegenheden. Op zondagochtend echter gesloten. Kasteel Montfort heeft horeca gelegenheid.
