Pieterpad Etappe 26 Strabeek naar St. Pietersberg: een wandeling met hindernissen

10,2K

Met Mieke ga ik het Pieterpad lopen, een route die start in Pieterburen en eindigt op de Sint Pietersberg in Maastricht. De totale afstand is maar liefst 490 kilometer. Wij zullen deze  in etappes lopen echter in willekeurige volgorde. Ondanks mijn vele buitenland avonturen heb ik nog maar  weinig gezien van ons kikkerlandje en daar moet verandering in komen. Dus de aftrap is op vrijdag 25 mei 2018 en geheel onlogisch; wij starten bij het eindpunt dat overigens ook nog eens een wandeling blijkt te zijn met hindernissen. Welke dat zijn, komt later in deze blog Pieterpad Etappe 26, Strabeek naar St. Pietersberg.

---

De Voorbereiding van Pieterpad etappe 26, Strabeek naar St. Pietersberg in Maastricht

---

Wanneer ik Mieke ophaal in haar woonplaats Geulle aan de Maas in Zuid-Limburg, realiseren wij ons dat de route one way oftewel één richting is. Ergens moeten we het openbaar vervoer nemen om de auto te gaan ophalen. Nadat we overeengekomen zijn dat we de auto op de parkeerplaats van het treinstation Valkenburg plaatsen, rijden wij er naar toe. 

Vanuit het treinstation Valkenburg lopen we naar het dorp Strabeek. De temperatuur stijgt aardig naar zes-en-twintig graden. Het is drukkend warm en op dit moment vraag ik mij af waaraan ik begonnen ben. Lopen door een bebouwde kom is echt niet aantrekkelijk. Totdat we na ongeveer twintig minuten lopen in Strabeek een bijna verborgen weggetje naar links aantreffen, dat het Pieterpad blijkt te zijn.

---

Bourgondisch leven

---

Zoals altijd wanneer ik in het Limburgse Heuvelland ben, ervaar ik hier het bourgondische leven; een prachtige omgeving, mergelgrotten en lekker eten en drinken in gezellige kroegen en restaurantjes.  Dat gevoel krijg ik nu ook weer tijdens het wandelen. Het landschap straalt namelijk een sfeer van gemoedelijkheid uit.

Een slingerpad leidt ons door een weelderige groene omgeving. We lopen tussen weides en hoge bomen die ons tevens een beetje schaduw en koelte geven. De natuur is op zijn groenst. Met de hoge temperaturen en hevige regenval afgelopen week is de gevoelstemperatuur zelfs tropisch.  Wij vervolgen de weg langs de Geulle en lopen over een bruggetje richting Chalet Tivoli.

---

Lunchen midden in de natuur tijdens Pieterpad etappe 26

---

Omdat we van het wandelen al trek hebben gekregen gaan we lunchen bij Chalet Trivoli. Het ligt prachtig verstopt in de natuur. We genieten van de omgeving en wanneer we weer opstappen horen we dat we nog even moeten doorzetten; het eindpunt is in zicht. Nou, dat geldt  niet voor ons! Dit is namelijk pas onze eerste etappe.

Vol goede moed stappen we verder, langs kalkrotsen die weelderig zijn begroeid, als in een tropisch oerwoud.

---

De weg met hindernissen: holle wegen

---

Even vóór Bemelen komen we aan bij een holle weg;  een pad dat lager ligt dan het omliggende land. Afgelopen week heeft er een noodweer plaats gevonden en grote stukken van het pad zijn weggeslagen. Het is lastig om te lopen en wanneer het te modderig wordt klimmen we omhoog de berm in. Mieke heeft haar bergschoenen aan maar ik loop op een soort hardloopschoen en heb niet echt grip. Ik houd mij vast aan een boom en net als we weer naar beneden willen klimmen komt er een ouder echtpaar aan met paard en wagen. Dat is nog ouderwets maar dit vinden wij leuk en nostalgisch. Het echtpaar stopt om een praatje te maken. ‘Het wordt dadelijk iets erger’, zegt die mevrouw nog snel voordat ze wegrijden. Terwijl wij hogerop in de berm ons nog aan een boom vasthouden om niet uit te glijden proberen we voorzichtig naar beneden te komen.

---

Iets erger?

---

Of het echtpaar ons niet ongerust wilde maken dat weten wij niet, maar iets verderop komen we aan bij een stuk dat lijkt op een rivier. Het pad is werkelijk helemaal onder water gelopen. In de berm lopen is op grote delen al helemaal niet meer mogelijk. We kijken naar de beek en vragen ons af hoe we hier doorheen komen. Voor Mieke een minder issue omdat zij haar waterdichte schoenen aan heeft maar voor mij een groter dilemma.  We zitten ongeveer op de helft van de route schat ik en ik wil niet teruggaan. Na enig aarzelen neem ik een besluit; rol de pijpen van mijn broek op en trek mijn schoenen uit. Ik ga lopen, glibberen en glijden in de blubber en zie wel waar het schip strand.

Blubber en beestjes

Ik kan je verzekeren dat het een vies gevoel is met name wanneer ik die zachte modder tussen mijn tenen voel, het onder mijn voeten weg voel glijden en bovendien allerlei ongedierte zie drijven in het water. Op sommige plekken sta ik zelfs tot mijn kuiten in de modder. Mijn verstand zet ik op nul en loop rustig verder. Ik krijg de slappe lach wanneer ik mij omdraai en Mieke door het water zie huppelen.

 

---

Dan moeten de schoenen weer aan

---

Sinds enkele maanden heb ik de ene opvlieger na de ander. Dat ervaar ik als enorm vervelend. Het komt vanuit mijn tenen omhoog en gaat langzaam omhoog naar mijn gezicht. Ik heb het dan bloedheet. Het is zo erg dat ik dan ook standaard een gastendoek in mijn tas heb om mijn gezicht af te drogen. En dat komt nu natuurlijk heel goed uit. Mijn voeten kan ik daarmee in ieder geval afdrogen. Ieder nadeel heeft dus zijn voordeel.

---

Sint Pietersberg nog 9 km

---

Na onze blubber ervaring is er nog 9 kilometer te gaan. Voorbij de mergelgrotten komen we bij een kruising waar we de verkeerde afslag nemen en linksaf gaan in plaats van rechtdoor. Op een drukke verkeersweg uitgekomen, komen we hierachter en lopen snel terug.

---

Groene Loper

---

We komen aan bij de Groene Loper in Maastricht. In het verleden heb ik enige tijd in Maastricht gewerkt en kwam hier iedere dag langs. Inmiddels is het helemaal veranderd en herken het in eerste instantie niet. Ondergronds loopt hier namelijk de A2 en bovengronds is een heel nieuw gebied ontwikkeld voor bewoners, wandelaars en fietsers.  Koning Willem-Alexander heeft de Groene Loper in maart jl. op symbolische wijze geopend.

Hier aangekomen nemen we een pauze, bestellen tappas  het  “Groene Plenkske” en rusten even uit.

---

Sint Pietersberg

---

Vanuit de Groene Loper, komen we uit in het centrum van Maastricht. Hier raken we de route kwijt. Gelukkig zijn wij bekend in Maastricht en lopen dwars door de stad richting de Sint Pietersberg. Het is druk en het Food-Truck Trek-Festival is gaande. Dit vermijden wij en via het Jekerkwartier lopen we de stad uit en de Sint Pietersberg op.

Bovenop de berg horen we een gelach. Fietsen liggen in de berm en een bbq staat te wachten. Verderop in het veld spelen internationale studenten een partij honkbal. Er heerst een gemoedelijk sfeertje. Ik blijf staan want boven op de Sint Pietersberg heb je een prachtig uitzicht over Maastricht.

---

Aankomst Pieterpad Etappe 26

---

We komen aan bij de Mergelgroeve waar het eindpunt is voor vandaag, tenminste voor ons. De route telt volgens het boekje 15 kilometer maar onze meter komt uit op 22 kilometer. Voldaan gaan we het terras op waar we opgehaald worden en naar de auto gebracht worden die we enkele uren geleden achter gelaten hebben in Valkenburg.

Handig om te weten over Pieterepad etappe 26 Strabeek naar Sint Pietersberg

• De route start aan de Klaterstraat in Strabeek en is te downloaden op Smart Phone en gps.
• Wij parkeerden onze auto voor EUR 5,00 op het P-terrein NS Station in Valkenburg.
• Kom je met de trein dan stap je uit bij treinstation Valkenburg (L).
• Je kunt dan met de trein naar Maastricht om vervolgens terug te lopen naar Valkenburg.
• Van Valkenburg NS Station naar Strabeek is 1,5 km oftewel 20 minuten lopen. Wij kozen hiervoor. Om met de trein terug te gaan van Maastricht naar Valkenburg maar we werden bij het terras opgehaald.
• De afstand van etappe 26 is 15 kilometer en voor iedere geoefende wandelaar makkelijk te doen. Als je klimt is het heel geleidelijk, behalve dan de Sint Pietersberg die wat steiler is.  Wij liepen echter 22 km.
• Een deel kan onder water staan; let op dat je goede schoenen draagt.
• Horeca; onderweg is genoeg gelegenheid om te eten en drinken.

 

pieterpad etappe 26