Spiegelende vennen, donkergroene bossen en weidse heide vind je in Nationaal Park Hoge Kempen, net over de grens in Belgisch Limburg. Een park met een oppervlakte van ongeveer 5750 hectare, in 1990 door de overheid opgericht in het kader van natuurontwikkeling. Je vindt er zes toegangspoorten waarvan de Mechelse Heide er één is. Vanaf medio augustus tot half september is het landschap – zover het oog reikt – een grote paarse vlakte van bloeiende heide.
De route
Samen met mijn wandelgroep de Bourgondische Wandelaars ga ik op pad. Omdat de heide dit jaar eerder dan gebruikelijk in bloei staat hebben we in de laatste week van augustus een wandeling op de Mechelse Heide gepland. We kiezen voor een route van veertien kilometer. Deze is terug te vinden op Routeyou.
Toegangspoort Nationale Park Hoge Kempen: Mechelse Heide
Op de ruime parkeerplaats bij wandelcafé ‘t Salamanderke ontmoeten we elkaar. Het is 9.30 uur en al bloedheet op deze maandagochtend in augustus.
Met onze rugzakken vol proviand voor de picknick lopen we richting de toegangspoort Mechelse Heide, een opening tussen twee hoge muren. Over het Zandloperpad, speciaal aangepast voor rolstoelgebruikers, wandelen we richting het ven en een vogeluitkijkwand, een raam om wilde vogels te observeren zonder hun natuurlijke gedrag te verstoren. Ondanks dat er nu geen vogel te bekennen is wordt dit gebied doorgaans druk bezocht door verschillende gevleugelde soorten. Vanaf dit punt bewonderen wij het uitzicht over een spiegelend ven.
Prachtige vergezichten
De GPS van Tabitha geeft aan dat we te ver zijn doorgelopen. Direct na de toegangspoort hadden wij omhoog moeten klimmen naar de rand van het bos. We keren dan ook om en lopen via een zandpad, links en rechts geflankeerd door heide, omhoog. Jammer genoeg is op deze plek de heide nagenoeg uitgebloeid, waardoor het paars van de erica vervaagd is. Boven aangekomen genieten we desalniettemin van de prachtige vergezichten over het ven.
Everglades op de Mechelse Heide
We lopen langs de bosrand om vervolgens na een afdaling bij een moerasgebied te arriveren. Bomen en struiken staan hier onder water met in het midden een eilandje. ‘Pas op, een krokodil,’ roept een van de Bourgondische Wandelaars en voordat we beseffen wat er gezegd wordt kijken we verschrikt op. Gelukkig komen ze hier niet voor, maar echt vreemd zou het niet zijn wanneer er onverwacht een krokodil zou opduiken. Je waant je namelijk in de Everglades.
We lopen langs de oever en klimmen weer een onverhard pad – bezaaid met keien – omhoog. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel, het is warm en zweet gutst van onze lichamen.
Picknicken in de vallei van de Kikbeek op de Mechelse Heide
Na de stijging lopen we door weidse vlaktes van lichtpaarse erica en bosgebied onder de snelweg door naar de Vallei van de Kikbeek. Omdat we langzaamaan wel iets willen eten gaan we op zoek naar een geschikt schaduwrijk plekje. Dat vinden wij bij de Kikbeek. De picknickdeken wordt uitgespreid en onze zelfgemaakte salades, quiche en brownies uitgestald. Uiteraard ontbreekt ook de wijn niet. Het is Bourgondisch genieten aan dit kabbelende beekje.
Na een uurtje stappen we op en vervolgen ons pad langs de Kikbeek waar een van de wandelaars de ijsvogel spot. We blijven een tijdje stil staan in de hoop dat hij zich nog een keer laat zien. Helaas heeft hij er geen zin meer in en vervolgen wij onze weg. Langzaam klimmen wij weer omhoog, ditmaal op een verharde weg. Hier ontvouwt zich een prachtig panorama over boomtoppen van zeker tientallen kilometers ver.
Wijziging route
Op deze plek besluiten wij om niet de oorspronkelijke wandelroute, die om het ven heen loopt, af te maken. Ondanks dat de heide nog steeds ligt te pronken lijkt het ons niet verantwoord in de felle zon te gaan lopen. Het is beter meer beschutting te zoeken en door het bos verder te gaan.
Gedeeltelijk nemen we dezelfde route terug maar wanneer we na de ondergrondse doorgang van de snelweg een afslag missen en zwaar vermoeid door de hitte op een camping stuiten maken we even brutaal gebruik van het sanitair voor een opfrisbeurt voor de laatste loodjes door het bos. Met deze warmte wel zo fijn. Rond half 5 bereiken we het eindpunt bij café-taverne ’t Salamanderke waar we neerploffen in luie zetels voor een afsluitende borrel. Vermoeid maar voldaan keren we daarna huiswaarts.
Onze uiteindelijke route op de Mechelse Heide
Fotocollage Mechelse Heide
TIPS
- De heide bloeit in augustus en september. Het kan ieder jaar iets afwijken. Wij gingen in de laatste week van augustus 2019 en de heide was al ver uitgebloeid. Ondanks dat is het toch een prachtige route en in ieder jaargetijde een aanrader.
- De start is op de parkeerplaats nabij camping “De Salamander”, Joseph Smeetslaan 280, 3630 Maasmechelen.
- De afstand die wij hebben gelopen was 15 km.
- De totale stijging is 246 meter.
- De wandeling is voor 90% onverhard.
- De route is lastig weer te geven. Koop een kaart bij cafetaria Salamanderke. Wij liepen met GPS. De route vind je op RouteYou.
- Parkeren kan aan de toegangspoort.
