Inspirerende travel quotes met een verhaal

8,8K

Regelmatig kom ik inspirerende travel quotes tegen. Wanneer ik ze lees komen herinneringen van mijn ervaringen en belevenissen, die ik tijdens het reizen heb opgedaan, naar boven. Het lijkt mij dan ook leuk om deze travel quotes te verwerken met mijn eigen reisverhaal. Ik hoop dat jij net zo enthousiast bent als ik. Heb jij ook inspirerende travel quotes met een verhaal?

Vandaag zet ik er vier op een rijtje.

1. I DON’T KNOW WHERE I’M GOING BUT I’M ON MY WAY /Carl Sagan

Man, wat hebben wij afstanden afgelegd om hier te komen. Van Amsterdam via Jakarta naar Sulawesi. Vanaf Sulawesi met een klein propeller vliegtuigje naar het plaatsje Maumere op het eiland Flores. Hier nemen wij de bus naar de plaats Moni, gelegen aan de voet van de Kelimutu vulkaan. Een prachtige tocht door de bergen. Het maakt niet uit waar ik naar toe ga, ik ben onderweg en dat is een hele belevenis. Ik geniet juist van het reizen met name met het openbaar vervoer, de manier om in contact te komen met locals. Meestal hebben wij iets te eten bij ons om uit te delen waardoor het ijs snel gebroken is.

Onderweg

Dit keer geniet ik iets minder. Er zit een lokaal oud vrouwtje met een rode mond en rotte tanden in de mond, al kauwende op betel nut, naast mij. Zij probeert met mij in contact te komen en raakt regelmatig mijn arm aan. Wanneer ik haar aankijk verschijnt er een enorme grote grijns op haar gezicht. Ik voel mij beschaamd als ik weg kijk. Ik durf niet meer naar haar te kijken. Het is namelijk niet echt een appetijtelijk gezicht. Ik weet niet hoe het komt, of het die enorme haarspeld bochten zijn, die pindanoten of de rode mond met betel nut, maar ik word enorm misselijk. Het is echt heel erg gênant maar ik krijg opeens zo een braak neigingen. Gelukkig kan ik net op tijd alles in een kots zakje lozen.

Ondertussen hangt Sylvester half uit de deuropening geplakt als een sardines tegen andere reizigers aan. De bus stopt even om nog meer mensen in te laden en boven op het dak wordt een grote tonijn vastgebonden naast de levende kippen in een kooi.

Niet lang daarna stopt de bus weer en mogen wij eruit. Daar staan wij dan in the middle of nowhere. Ik slinger mijn backpack op mijn rug en loop door het veld naar boven om op zoek te gaan naar een accommodatie. Het maakt niet uit waar we uitkomen, we zijn in ieder geval onderweg!

2. TO TRAVEL IS TO TAKE A JOURNEY INTO YOURSELF

Afzien

Het klinkt misschien heel raar maar reizen is best hard werken met name in de jaren ’90 toen er nog geen internet bestond en je helemaal aangewezen was op je Lonely Planet.

Ik weet mijn eerste keer Thailand in 1994 nog heel goed. Wij besluiten vanaf het vliegveld met de bus naar de Khao San Road, de bekende straat waar de backpackers verblijven, te reizen om daar een guesthouse te zoeken. We stappen in de bus die wij volgens de Lonely Planet moeten hebben en vragen voor de zekerheid nog even aan de chauffeur of hij naar de Khao San Road rijdt. Wij laten nog even de straatnaam zien, die we op een papiertje hadden geschreven. De chauffeur knikt, dus wij gaan er vanuit dat hij het begrijpt en er naar toe rijdt.

Na enige tijd stopt hij ergens in de stad. We vragen ons af wat de bedoeling is. Wij blijven als enige nog in de bus zitten. Als de chauffeur met zijn vinger naar een tuktuk taxi wijst, begrijpen wij dat wij eruit moeten.

Daar sta je dan jong en onervaren midden in een wereldstad. Inmiddels drijfnat geworden van het zweet want het is natuurlijk midden op de dag. Vervolgens stappen wij dan maar in een tuktuk. Ook aan deze man laten wij ons briefje met de straatnaam Khao San Road lezen. Ook deze man knikt. Nou dan zal het wel goed zijn. Na een tijdje in die tuktuk gezeten te hebben en goed om ons heen gekeken hebben, komen wij erachter dat deze vriendelijke man gewoon rondjes aan het rijden is. Als we erom vragen dan weet hij het plotseling allemaal niet. Hij blijft maar ja knikken. Nou, ik geloof dat ik bijna ontplofte. Bloedheet, het verkeer raast je om de oren, niemand die je verstaat of begrijpt en alleen maar ja knikt. Blijf dan maar rustig!

Voedselvergiftiging

Die keer dan dat ik voedsel vergiftiging heb opgelopen. Je weet wel met dat kots zakje van hierboven. Later bleek dus dat ik een flinke voedselvergiftiging had opgelopen. Man, wat was ik ziek. Dan lig je in een vieze hut op palen. Overal ongedierte, een sta wc, een klein wasbakje wat tevens als douche dient. Wat voel je je dan zielig. Met een zieke kop moet je dan verhuizen naar een betere accommodatie die Sylvester na een lange zoektocht, door één voor één alle huisjes te gaan bezoeken, gevonden heeft.

Wanneer ik denk dat ik opgeknapt ben wil ik per se naar de Kelimutu vulkaan. Op het belachelijke tijdstip 4 uur in de ochtend worden we met een truck opgehaald. Met mijn ogen nog half dicht van de slaap probeer ik hierin te klauteren. Sylvester geeft nog even een duw om een handje te helpen.

Boven op de berg aangekomen is het wachten geblazen op de zonsopgang maar wat een kou en wat voel ik mij weer beroerd. Gelukkig kan ik een deken krijgen. Ik rol mij erin en slaap daar tot de zon opkomt om dan de drie schitterende vulkaan meren die ieder een ander kleurtje hebben, te bewonderen. Wanneer ik weer wat opgeknapt ben loop ik de vijf uur durende tocht naar beneden. Onderweg laat de schoenzool van de legerkisten van Sylvester los. Wij binden deze nog met veters vast. We lopen door rijstvelden waar mensen tot in hun knieën in het water staan. Een varken, kippen en kleine kinderen met snotterbellen komen ons tegemoet wanneer we even willen uitrusten bij een familie die in een hutje ergens in de middle of nowhere wonen. Ook komen we nog ergens langs een prachtige waterval.

Als wij beneden in het dorp aankomen voel ik mij weer ontzettend beroerd. Dit heeft uiteindelijk een week geduurd voordat ik opgeknapt was terwijl we wel verder zijn gaan reizen. Ik kan je vertellen dat ik mij wel een paar keer ben tegen gekomen.

Oplichting

En dan al die keren dat je opgelicht bent of dat mensen je proberen op te lichten. Je kunt nog zo alert zijn maar je ontkomt er gewoon niet aan. In de ogen van de meeste mensen op de wereld ben jij gewoon miljonair. Inmiddels begrijp ik dat ook wel. Op heel veel plekken op de wereld hebben mensen maar EUR 200,00 voor een hele maand of nog erger helemaal niets om rond te komen.

Wij zijn op plekken geweest waar een local een hamburger bij de MacDonalds echt niet kan betalen als er al überhaupt een MacDonalds aanwezig is. Vaak zie je er met name studenten vanwege de gratis WIFI.  Het enige wat zij nuttigen is een colaatje terwijl wij met complete menu’s aankomen. Een compleet week inkomen voor die mensen.

Dan de mensen die in golfplaten huisjes wonen waar ze met diverse gezinnen in wonen. Gelukkig zijn ze overigens wel.

Vind je het gek dat mensen dan met hordes om je heen staan om te proberen iets aan te “smeren”. Al is het een ritje naar je guesthouse.

Nadenken

Wanneer ik terug kwam van een reis, heb ik menig uurtje nagedacht over het leven in Nederland waar veel om materialisme gaat. De een moet nog een beter huis of auto hebben dan de ander.  Ik betrap mij erop dat ik er zelf ook aan mee doe. Het gaat vaak automatisch maar is het allemaal wel belangrijk?

3. I HAVEN’T BEEN EVERYWHERE, BUT IT’S ON MY LIST /Susan Sontag

Ondanks dat reizen best afzien is, blijft het mijn grootste hobby. Raar, hé! Vooral als je bovenstaand gelezen hebt. Ik vraag mij ook af wanneer het een keer ophoudt maar telkens wanneer ik weer een reisblad met mooie foto’s voorbij zie komen, wil ik er ook naar toe. Het herinnert mij aan alle belevenissen die ik tijdens het reizen gemaakt heb. De door mij gemaakte bucketlist is best kort maar eigenlijk staat de hele wereld wel op mijn lijst.

4. TRAVEL IS THE ONLY THING YOU BUY, THAT MAKES YOU RICHER 

Als klein kind zat ik al met mijn neus in de reisgidsen en bosatlas. Reizen dat wilde ik toen al. Met mijn ouders bezocht ik de Spaanse Costa’s. Heerlijk vond ik dat destijds. Later reisde ik met Sylvester en Bas door Azië.

Tegenwoordig reizen we naar de linker kant op de wereldkaart. Vorig jaar maakten wij een reis door de USA. In een B&B bij de Niagara Falls zaten we aan de ontbijttafel met een stel uit Ohio, Vietnam en Zuid Korea. Wauw, zeiden die koppels tegen Bas. Wat ben jij een rijk mens op jouw leeftijd. Je hebt heel Zuidoost-Azië gezien. Je bent Nederlander maar woont op Bonaire en je reist nu door de USA met je ouders.
Die reis kostte een vermogen en het voelde meer als platzak dan een rijk mens, tenminste bij mij haha. Toen ik deze quote tegenkwam, dacht ik er meteen aan. Reizen kost inderdaad geld maar ik besef ook dat het ons niet in een geld waarde maar wel in ervaringen en herinneringen een rijker mens heeft gemaakt.. Hoe zit dat met jou? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen…..

(Sommige foto’s zijn reeds twintig jaar oud. Ze zijn helaas vervaagd).

Hoe vind jij deze inspirerende travel quotes en wat is jouw verhaal?