Afgelopen week las ik in NRC digitaal een artikel dat het voor een terugkerende expat een jaar duurt om weer goed te aarden in Nederland.
Ondanks dat ik heel snel mijn oude leven, de periode van vóór de verhuizing naar Bonaire, heb opgepakt kan ik beamen dat het inderdaad een tijd duurt voordat je weer gewend bent. Vandaag precies een jaar geleden zaten wij in het vliegtuig van Bonaire naar Amsterdam en kwam onze periode van wonen op Bonaire ten einde. Ik kan haast niet geloven hoe snel die tijd is gegaan en hoeveel er gebeurd is. Soms lijkt het zelfs alsof ik helemaal niet op Bonaire gewoond heb. En wanneer mijn cliënt met een licht verstandelijke beperking aangeeft dat ik niet meer zo lang met vakantie moet gaan voelt het eigenlijk ook nog alsof het een vakantie is geweest. Een beetje dubbel, want op Bonaire moest er wél gewerkt worden.
Nu we een jaar terug zijn van ons buitenlandavontuur wordt het hoog tijd om stil te staan bij waar ik nu sta en wat er in dat jaar gebeurd is.
Terugblik Bonaire..
Stiekem denk ik nog iedere dag terug aan mijn periode van drie jaar op Bonaire. Een tijd waarin ik niet alleen genoten heb van mijn vrijheid, de mooie stranden en de azuurblauwe zee, maar ook van de Bonairiaanse relaxte levenswijze.
Omdat ik daar niet werkzaam kon zijn in mijn beroep van bewindvoerder en wij om persoonlijke redenen besloten hadden dat ik geen betaald werk zou gaan doen op dit kleine eiland ben ik op zoek gegaan naar een andere daginvulling. Eigenlijk wilde ik het liefste aan de hele wereld laten weten hoe het leven op Bonaire is en begon er over te schrijven. Ook dacht ik al geruime tijd over het maken van een website. Ik meldde mij dan ook aan voor een online WordPress cursus, maakte mijn eigen website en zo ontstond Reis mee met Sandra: wonen en reizen in het buitenland. In juli 2016 plaatste ik mijn eerste blog over de mooiste stranden van Bonaire. Tot op heden is dit nog steeds het meest gelezen artikel.
Het schrijven over Bonaire werkte verslavend. Iedere dag schreef ik aan een blog en zocht alles op wat ik moest weten over het maken van een website. Ik verdiepte mij in WordPress, SEO (vindbaarheid Google), social media en de geschiedenis van Bonaire. Ook al wist ik het destijds nog niet, maar op Bonaire is de basis ontstaan van het oprichten van mijn online bedrijf Virtueel Assistent Sandra.
Mijn oude leven van voor de verhuizing, maar een beetje anders
En toen stond ik na drie jaar weer in ons eigen huis, wat tijdens ons verblijf op Bonaire aan een expatgezin verhuurd was. Het was een fijn gevoel dat we direct in ons huis in Tüddern, een dorp aan de Duits-Nederlandse grens in Zuid-Limburg, terecht konden. Eigenlijk voelde het direct vertrouwd en veilig. Het gaf mij rust en ik dacht na over wat ik wilde gaan doen: van mijn hobby mijn werk maken. WordPress webdesign, bloggen, schrijven en reizen waren de steekwoorden die ik opschreef. Ik kwam in contact met een coach die expatvrouwen leert hoe ze een online bedrijf kunnen oprichten. Langzaam vielen de puzzelstukjes in elkaar en bood ik mijn diensten als webdesigner en blogger aan. In november 2017 schreef ik mij in bij de Kamer van Koophandel.
Mijn eerste samenwerkingen
Ondertussen ging ik mijn woonomgeving herontdekken, ging er zelfs met heel andere ogen naar kijken en zag hoe mooi het hier eigenlijk is. Ik ging wandelen in Het Smalste Stukje Nederland, gelegen op de grens van Midden- en Zuid-Limburg en schreef de blog ‘wandelen en onthaasten in het smalste stukje van Nederland’. Ik werd benaderd door “Het Smalste Stukje Nederland” en mijn eerste samenwerking was een feit. Inmiddels heb ik vijf blogs geschreven over deze regio. Ik geniet enorm van de activiteiten die ik onderneem en van de mensen die ik afgelopen jaar heb leren kennen.
Ook mocht ik een WordPress website maken voor diverse ondernemers. Ik kan hierin mijn hele creativiteit kwijt en merk dat ik er ontzettend blij van word. Graag wil ik meer Wordpress websites maken voor enthousiaste ambitieuze ondernemers.
Mijn werk als bewindvoerder
Ook kwam mijn baan als bewindvoerder bij mijn oude werkgever weer vrij en kon ik daar begin 2018 parttime starten zodat ik mijn bedrijf Virtueel Assistent Sandra goed kan combineren met mijn functie als bewindvoerder. Het is wel weer wennen om in mijn oude beroep werkzaam te zijn omdat de hele sociale wetgeving in die drie jaar Bonaire veranderd is.
Voor mijn verhuizing had ik ontzettend veel energie en tijd besteed aan een vierjarige HBO-opleiding en was helemaal op de hoogte van sociale wetgeving, waar ik nu dus opnieuw in moest duiken. Gelukkig pakte ik het weer snel op en kan ik mijn – licht verstandelijk beperkte – cliënten weer helpen. Ze zijn ontzettend blij dat ik terug ben en ik mag nooit meer zo lang met vakantie gaan, zeggen ze. Dat is natuurlijk heel schattig. Ik haal veel voldoening uit dit werk en zeker de combinatie met het runnen van mijn bedrijf voelt als heel prettig. Nu hoef ik dus geen keuze te maken want ik vind beide heel leuk.
Niet alleen wij verhuizen, maar ook Bas vertrekt: naar de andere kant van de wereld.
Bas naar Australië
Nog maar nauwelijks terug uit Bonaire vertrok Bas in september 2017 op achttienjarige leeftijd met een working-holiday visum op zak naar Australië. Hij had zich aangemeld voor de cursus bartender bij de European Bartender School (EBS), een werelds leidende bartenderschool die mensen opleidt tot professionele bartender. Bas wilde dit certificaat halen om vervolgens te gaan werken en reizen. Hij leerde alles over dranken en likeuren, de geschiedenis ervan, de producten waarmee hij zal gaan werken en de balans daartussen. Ook werd aandacht besteed aan persoonlijke ontwikkeling, zoals ‘hoe trek je aandacht op een goede manier’ en de ontwikkeling van goede verkoopvaardigheden achter de bar.
Ikzelf was kritisch over deze cursus en had mijn twijfels. Mooie plaatjes en filmpjes verkopen goed. Toch moet ik mijn mening herzien. De school staat wereldwijd goed aangeschreven en het vinden van een nieuwe baan gaat snel. Bas vond direct werk bij de op één na beste cocktailbar “the Bear Bar” (volgens review Tripadvisor) van Sydney en had er een geweldige tijd.
Reizen en werken
In februari heeft hij samen met een Deense vriend, die hij tijdens zijn cursus heeft leren kennen, een auto met daktent gehuurd. Samen zijn ze zes weken lang langs de oostkust van Australië getrokken om uiteindelijk in het noorden, in Cairs, uit te komen. Daar besloot hij om terug te vliegen naar Sydney om een baan te zoeken. Die was snel gevonden, maar toen hij weer bij de Bear Bar terug kon komen hoefde hij niet lang na te denken.
Gedurende al die maanden kreeg ik ‘bijna’ iedere dag wel een jaloersmakende foto of film toegestuurd van zowel feesten, bountystranden als tropisch oerwoud en bergen. Wij zagen dat hij genoot en ondanks dat we hem missen maakt dit veel goed. Het is toch wel wennen dat je kind naar de andere kant van de wereld vertrekt. Wat ben ik blij met de moderne communicatiemiddelen zodat we regelmatig contact kunnen hebben.
Mee met de flow van Nederland
Ondertussen gaan wij mee met de flow van Nederland. Bomvolle agenda’s, alles gaat heel snel en hectisch, mensen zijn snel opgefokt en gefrustreerd. Veel stress dus. Het Caribisch sfeertje mis ik enorm en met verlangen denk ik terug aan het relaxte leven waar niemand haast heeft. Hier zijn de deuren van huizen potdicht en in je woonomgeving zie je amper iemand. Volgens mij kun je dood neervallen in je huis en heeft niemand dat in de gaten. Ondanks dat ik mijzelf ook schuldig maak aan dit alles zijn we een aantal keren kunnen ontsnappen aan deze Westerse hectiek. We reisden naar hongkong, Lissabon en Porto en de Dominicaanse Republiek.
Opname in het ziekenhuis in Sydney
En dan krijgen we het bericht dat Bas opgenomen wordt in het ziekenhuis. Op dat moment is Australië toch ontzettend ver weg, kan ik je verzekeren. Mijn koffer stond klaar om te vertrekken want op dat moment wil je bij je kind zijn. Gelukkig kregen we de tweede opnamenacht van de uroloog te horen dat Bas niet in levensgevaar is. Ik ga hier vandaag niet verder op in want Bas en ik willen samen een blog schrijven over ieders eigen beleving. Ik kom hierop terug. Beloofd! In ieder geval komt Bas in augustus terug naar Nederland om het traject in te zetten voor een operatie.
Opgelicht voor 800 Australische Dollars
Een paar dagen voor zijn opname in het ziekenhuis verhuist Bas naar een andere locatie. Als hij goed en wel uit het ziekenhuis is staat de ‘huurbaas’ voor zijn neus. Bas heeft 800 AUS voor de hele maand huur betaald aan een onderhuurbaas. Deze zou de huur niet hebben doorbetaald aan de huurbaas. Echter, Bas heeft geen betalingsbewijs gekregen en wordt op straat gezet. Ook weer een bizar verhaal, waarbij duidelijk is dat hij in handen is gevallen van een oplichter. Ook dit verhaal gaan Bas en ik helemaal in een andere blog vertellen.
Een jaar na ons buitenland avontuur: waar sta ik nu?
Nu, precies een jaar later, heb ik de basis van mijn bedrijf gezet. De volgende stap is om meer naar buiten te treden. Mensen weten namelijk niet dat ik mijn diensten als Virtueel Assistent Sandra aanbied. Dus dat is mijn doel voor de komende tijd.
De drang om te reizen is er nog steeds. Het hoeft echter niet meer persé Azië te zijn, zoals ik jaren heb verkondigd. Tegenwoordig sta ik veel meer open voor andere gebieden en heb ik zelfs oog voor mijn eigen omgeving.
Ook kan ik zeggen dat ik weer helemaal geïntegreerd ben in de Nederlandse cultuur; druk, snel en volle agenda’s. Vandaar dat ik iedere dag weer even terug denk aan Bonaire aan de relaxte levenswijze. Wanneer mensen in mijn omgeving zich druk maken om alles dan lach ik en denk wie is nu gek: de mensen in Nederland of in de Caribbean.
Op weg naar Bali
Vandaag vliegen Sylvester en ik naar Bali, waar we na negen maanden eindelijk Bas weer in onze armen kunnen sluiten. Ik kan haast niet wachten en sta te trappelen als een klein kind. Na het weekend vliegen we naar Lombok waar Bas en ik de Rinjani vulkaan (3800m) gaan beklimmen. We worden op dinsdagmiddag door onze gids opgehaald bij ons hotel om vervolgens naar het dorp te vertrekken waar de volgende dag de trekking zal starten.
Drie dagen en twee nachten zullen we onderweg zijn. We overnachten in een tentje. De trekking zou ontzettend zwaar zijn, maar Bas en ik gaan ervoor. Sylvester wacht ons op het strand op en met ons drietjes gaan we door naar de Gili-eilanden om vervolgens terug naar Bali te reizen voor een afsluitende trektocht. Na drie weken vlieg ik terug naar huis, maar Sylvester en Bas zullen nog twee weken door Azië reizen.
Heb jij al eens een tijdje in het buitenland gewoond? Hoe lang duurde het bij jou voordat jij gewend was in Nederland?
7 comments
Mooi om te lezen en te beseffen ondanks alle ups en downs hoe goed je het gedaan hebt en hoe goed het leven is!
Geniet van jullie verdiende vakantie en kom gezind terug met mooie verhalen en veel inspiratie!!
Dikke knuffel Xxx
Dank je, Mieke. Ik mag inderdaad dankbaar zijn met het goede leven. xxx
Wat onwijs leuk om te lezen! Ik denk dat het ook bij mij lang zou duren om weer te wennen in Nederland. Gelukkig gaan we nog lang niet terug en misschien wel nooit. Heel veel plezier op Bali meid! X
Dank je wel Sabine…. Geniet van het in het buitenland wonen. Ik heb in het begin altijd Nederland geromantiseerd maar met al die hectiek wordt het niet beter erop. Dus voor de levenswijze zou ik niet direct meer hiervoor kiezen.
Wij hebben al zoveel meegemaakt in die ene week in Azië. We zijn zelfs een aantal dagen online geweest maar ik merk toch dat we alledrie moeite ermee hebben. haha.
Als je privé of beroepsmatig voor langere tijd in het buitenland woonachtig bent geweest kost het inderdaad weer enige tijd om aan Nederland te wennen. In het buitenland gaat een nog uit de losse pols terwijl in Nederland alles (over) georganiseerd is (soms bureaucratie ten top). Na mijn verblijf (telkens voor 6 maanden) in Egypte, Namibië en Bosnië- Herzegovina washet ook weer wennen in Nederland. Je moet weer mee in alle hectiek!
Hi Peter, helaas moet je wel mee in alle hectiek. Alleen voor jou is het natuurlijk nog iets heftiger met een uitzending. Je krijgt toch met problematiek te maken die je ook nog moet verwerken. Des te zwaarder lijkt mij.
Wat mooi en open geschreven. Ik ben na 1.5 jaar weer terug in Nederland en ik moet wennen. Niet alleen de drukte en het moeten werken maar ook het weer maakt het soms erg lastig.