Bezoek Santiago de los Caballeros:

5,1K

Bezoek Santiago de los Caballeros en maak kennis met de locals! Toen Nucita van Dominican Lifestyle en haar Dominicaanse buurvrouw Marilandy aan mij vroegen of ik hun pas ontwikkelde buurtexcursie wilde testen, had ik daar wel oren naar.  Op dat moment wist ik nog niet dat ik zwaar onder de indruk zou zijn van de locals die ik zou gaan ontmoeten in een buitenwijk in Santiago de los Caballeros, de tweede grootste stad van de Dominicaanse Republiek. De excursie is gemaakt om een indruk te geven van de échte Dominicaanse Republiek zoals locals leven en het beleven. Zij vinden het namelijk hartstikke leuk om jou kennis te laten maken met hun cultuur. Ze zijn er trots op en dat stralen ze uit.

Het leuke aan deze authentieke excursie is dat een deel van de opbrengst  naar de locals gaat.  De excursie is opgesplitst in twee delen namelijk een dag- en avond programma. Uiteraard kun je ook beide delen boeken maar wat je ook doet; de locals zullen jou in ieder geval warm ontvangen.

Wij verblijven zes dagen in Santiago de los Caballeros bij Nucita en haar Dominicaanse man Miguel. Hoe wij Nucita hebben leren kennen kun je hier lezen. Ondanks dat wij voor de tweede keer Santiago de los Caballeros bezoeken, hebben wij nog steeds niet alles gezien. In ieder geval genieten wij weer van ons verblijf en hebben een authentieke beleving door de mensen die we ontmoeten. In deze blog hoop ik je een indruk te geven van de échte Dominicaanse Republiek.

---

Bezoek Santiago de los Caballeros en maak kennis met de locals

---

Een authentieke beleving: op stap met Nucita en Marilandy

Nucita en ik stappen in de auto om naar het erf van de familie van Marilandy te rijden waar de tour zal starten. Onderweg moeten we flink slalommen om grote gaten en flinke hobbels in de weg te vermijden. ‘Heb je een jeepsafari geboekt’, zegt Nucita lachend. De wegen in de Dominicaanse Republiek zijn erbarmelijk slecht en je moet steeds alert zijn om niet in een grote kuil te rijden.

Aangekomen op de plaats van bestemming worden we vriendelijk begroet door een aantal jongens die voor een Barber shop staan tegenover het erf van de familie van Marilandy. Een brommer wordt gewassen, een andere jongen zit op een stoel voor de zaak en diverse jongens zitten gewoon op hun brommer te kletsen. Er klinkt luide Bachata muziek op straat.

Maak kennis met de locals:  bij de familie van Marilandy

Marilandy komt ons tegemoet en we lopen naar haar erf waar tussen palm- en bananenbomen een aantal gekleurde huisjes staan. De was hangt aan de lijn te drogen en kippen scharrelen op het land. We moeten met Marilandy mee naar haar moeder, Benita, die op een stoel zit te wachten op onze komst.

‘Benita heeft diabetes en is met haar voet een paar maanden geleden in een spijker gaan staan, waardoor ze geblesseerd is geraakt’, vertaalt Nutica voor mij. Mede door het gebruik van lokale geneesmiddelen uit de natuur heeft ze geluk en knapt ze goed op als diabetes-patiënt. Haar familie zorgt dagelijks voor haar.  Benita vraagt of wij met haar op de foto willen. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee op en later blijkt dat de locals het heel leuk vinden om gefotografeerd te worden.

In de kapperszaak van Marilandy

Marilandy neemt mij mee naar haar kapperszaak, een houten huis dat ondanks de eenvoud voorzien is van alle kappersbenodigdheden. Marilandy is een alleenstaande moeder met een dochter van zes jaar. Zij kent veel mensen en is behulpzaam. Ondanks dat ze zelf niet veel (financiële) middelen heeft, helpt ze veel mensen in de buurt die het nodig hebben.
Haar nichtje neemt het werk de rest van de middag over zodat Marilandy samen met Nucita de rondleiding kan geven.

---

Op bezoek bij diverse familieleden in Santiago de los Caballeros

---

We stappen het eerste huis binnen en worden hartelijk welkom geheten door een tante Beliza en nichtje Emy. We nemen plaats op een bankje in de woonkamer van ongeveer vijf vierkante meter. Aan de muur hangen diverse foto’s van tieners met een afstudeerhoed op.  In de Dominicaanse Republiek is het, net als in Amerika, gebruikelijk een vierkante academische pet met een klosje en een toga te dragen bij je diploma uitreiking als je afstudeert op de middelbare school.

Terwijl Nucita en ik een groentesoep verorberen vertelt Emy dat zij achtergrond zangeres is bij de band van haar oom, de broer van Marilandy.  
Eigenlijk is haar oom Zenon een bananenboer,  maar hij droomt al zijn hele leven van een carrière als Bachata artiest. Zijn vader is het er niet mee eens en heeft er altijd een stokje voor gestoken. Nu heeft hij dan toch een band, bestaande uit familieleden, samengesteld en een cd met een paar liedjes uitgebracht. Zijn artiestennaam is “El Canta Malo de La Bachata, de platanero a Bachatero“. Dit betekent “de slechte zanger de Bachata: van bananenboer naar Bachata zanger”.

’s Avonds wanneer we terug gaan om met de familie te gaan eten en dansen luisteren we in de auto naar zijn muziek. De tekst van één van zijn liedjes is; ik ben bananenboer en kan niet zingen, maar zing toch en het levert me wat op. Ook heeft hij een leuk liedje over het Dominicaanse bier, Presidente. Het ritme is natuurlijk van de Bachata. Ikzelf vind het een leuk grap van hem en kan het waarderen.

Ben benieuwd hoe jij het vindt?

 

Na de heerlijke groentesoep bedanken wij en stappen op. We zullen elkaar ’s avonds zien tijdens het eten en Bachata dansen.

Bij de gastvrije Lourdes op bezoek

We lopen naar het groen geschilderd houten huis van de alleenstaande vrouw Lourdes.  Lourdes ontvangt ons met open armen en we krijgen een knuffel. Loudes, die in de vijftig is, is een prachtige vrouw met een zeer charismatische, warme lach.

sfeervol huis

Zij laat ons haar sfeervolle in okergeel geverfde woonkamer zien. “Mijn meubels zijn al 70 jaar oud”, vertelt Lourdes over de houten stoelen die er nog als nieuw uitzien. Op een rond tafeltje ligt een tafelkleed en er staan twee hoge vazen op. Voor de ramen hangen sfeervol oranje gordijnen die goed matchen met de gele muren en groene deuren. Het hout van het huis is al 150 jaar oud en komt uit haar vorige huis. Het is het hout waarvan haar vorige huis gebouwd was. Het was in de Dominicaanse Republiek vrij gebruikelijk dat als je een nieuw huis bouwde je het hout van het oude huis hiervoor gebruikte. 

Lourdes blijkt heel creatief te zijn. Met trots laat zij een schilderij zien, een houtsnijwerk en diverse sieraden, die ze zelf  gemaakt heeft.

Nadat we ook haar keuken, die overigens spik en span is, hebben bezichtigd geeft Lourdes aan dat zij voor ons een beetje eten heeft gemaakt. Eigenlijk was ik hier niet op bedacht maar we nemen plaats aan de houten tafel in haar eetkamer. Er worden diverse salades, zoete aardappel en een onbekende exotische vrucht op tafel gezet. We proeven het allemaal en ik kan je verzekeren dat het allemaal even lekker is. Alles wordt heel eenvoudig doch zeer mooi opgediend en gepresenteerd.

Lourdes laat ons ook foto’s zien van haar bruiloft. Ze was een mooie bruid maar ze kijkt heel triest en het lijkt alsof ze gehuild heeft.  “Eigenlijk wilde ik niet trouwen met die man”, zegt Lourdes. Omdat ze bang was de rest van haar leven alleen te blijven is ze met hem getrouwd, maar ze werd er niet gelukkig van en inmiddels is ze al weer een aantal jaren gescheiden.

 

Onder de indruk

Tijdens het eten vraagt Lourdes welke sieraden ik mooi vind. Ik durf het niet te zeggen want voel aankomen dat zij mij iets wil schenken. Wanneer zij dan ook aangeeft dat ik een sieraad moet uitzoeken en dat ik geen keus heb voel ik mij ongemakkelijk. Zij bedoelt het ontzettend goed maar hoe kun je nu iets aannemen van mensen die een maandinkomen hebben van hooguit € 200,-. Terwijl het leven in de Dominicaanse Republiek niet goedkoop is. In eerste instantie dacht ik dat het toeristenprijzen zijn, maar de locals betalen dezelfde prijs. Veel Dominicanen hebben daarom een ‘conuquito’ een tuin waarop ze groenten en fruit verbouwen zodat ze die dus niet (duur) hoeven te kopen. Daarbij wonen ze niet voor niets met de familie bij elkaar om de kosten te drukken. Ze zorgen voor elkaar in voor- en tegenspoed.

Ik zoek toch een armbandje en een paar leuke oorbellen uit waar ik overigens in Nederland veel complimenten over krijg. Nu al onder de indruk neem ik afscheid en bedenk mij wat ik terug kan doen voor deze vrouw.

Op bezoek bij Rosa

Onderweg naar Rosa vertelt Nucita dat Rosa heeft aangegeven dat ze alleen maar tinnen kopjes heeft en dat ze zich er oncomfortabel bij voelt om daarin koffie aan ons aan te bieden. Nucita en Marilandy hebben haar gerustgesteld en haar laten weten dat dát juist de bedoeling is, want we willen beleven hoe zij en vele andere Dominicanen uit tinnen kopjes hun koffie drinken.

Wanneer we de straat naderen waar zij woont, staat ze op de hoek ons al op te wachten. We lopen naar haar huis te bereiken via een pad met aan weerszijden een cactushaag.
Rosa heeft veel meegemaakt waaronder het verlies van één van haar zoons, de grootste nachtmerrie voor iedere ouder. Rosa is erg verlegen maar laat met trots haar limoenboom zien. Helaas zijn de limoenen nog niet rijp want ze had graag een sapje willen aanbieden. Terwijl de koffie pruttelt vertelt Rosa dat haar huis in de regentijd onder water staat. Het water komt dan ter hoogte van haar bed. Ze vertelt dat, zodra het bewolkt wordt en het er naar uitziet dat het flink gaat regenen, ze al zenuwachtig begint te worden. Ook lekt haar dak en wanneer ik naar boven kijk zie ik dan ook de gaten in de golfplaten.

Onder het afdak in de schaduw waar het overigens heerlijk koel is krijgen we koffie in de tinnen kopjes. Wanneer ik aangeef dat ik deze kopjes heel mooi vind, wordt Rosa verlegen. 

Na de koffie nemen we ook van Rosa afscheid want er staat nog meer te wachten. Wij zijn ontroerd wanneer Rosa begint te huilen.

Tijdens het wegrijden duwt Marilandy  twee tinnen kopjes in mijn handen en dan heb ik het niet meer…….. de enige kopjes die Rosa heeft krijgen wij als aandenken.

 

Nog een bezoek; de laatste…… 

Onderweg passeren we diverse wijken. Iedere wijk heeft de achternaam van de overheersende familie vertelt Marilandy en noemt de namen van de wijken op zoals Los Arias, Los Burgos, en Los Guzmanes. We naderen het erf van een andere tak van de familie. Ook hier worden we gastvrij onthaalt. Er staan op het erf weer schattige gekleurde huizen. Tussen de huizen staan de meest exotische fruitbomen waarvan ik nog nooit heb gehoord.  We drinken hier heerlijke kersensap van de kersenboom uit eigen tuin.

Naast dat we diverse familieleden bezoeken, is er onderweg nog meer te beleven. Mensen leven op straat en waar je ook komt overal is er muziek. We hebben veel bekijks en de locals lachen ons vriendelijk toe, zwaaien naar ons en kijken ons na wanneer we langsrijden met open ramen.

De tour bevat ook nog onderdelen waar je onderweg met locals gaat dansen in een kruidenierszaak of slijterij. Dat hebben wij nu overgeslagen.

Hieronder volgen nog enkele foto’s van het straatleven in de buurtwijk.

 

Het avondprogramma

Na het dagprogramma gaan we naar huis en maken ons klaar voor de avond. We gaan terug naar het erf van de familie van Marilandy  waar een schattig huisje staat van haar broer Raifi en zijn vrouw Raquel. Omdat zij eerder die dag aan het werk waren, heb ik nog geen kennis kunnen maken. Ook hier mag ik hun huis bewonderen. De woonkamer is hooguit vijf vierkante meter en er staat op de grens met de keuken een ronde mahonie houten eettafel met vier stoelen in.  Aan de andere zijde staat een bank. Het huis is sfeervol ingericht met een kleedje op de tafel, gordijnen en schilderijen aan de muur. In de meeste huizen waar ik tot nu toe ben geweest in de Dominicaanse Republiek vind je binnen geen deuren en plafonds. Ruimtes worden namelijk gescheiden middels gordijnen en dunne muren. Zodra er geld is worden de gordijntjes één voor één vervangen door deuren. Het dak is van golfplaat. Ook in dit huis is dat het geval.

Marilandy heeft voor ons gekookt. Een dag eerder hebben Sylvester en ik een hiking trail gemaakt in het Jaracaboa gebergte waar wij groenten ontdekt hebben waarvan wij nog nooit gehoord hebben; tayota. ‘Niet te verwarren met het automerk Toyota’, vertelt onze gids nog een dag eerder.  Wij hebben Tayota meegenomen en Marilandy heeft dat bereid. Het smaakt een beetje naar koolraap.

Bachata, Merengue en Salsa

Na het eten worden de meubels opzij geschoven, een grote box op de eettafel geplaatst en een ventilator aan het plafond gehangen. Het is tijd om te gaan dansen. Langzaam schuiven nog andere locals aan. We kopen wat drank bij het eettentje van een broer van Marilandy om zo gezellig samen met de familie te delen. We proosten op een gezellige avond.
De muziek wordt aangezet en de heupen gaan los. Niet bij mij want ben zo stijf als een hark maar dat maakt niet uit want de familie en met name Marilandy en haar zus Bernarda, willen mij maar al te graag leren hoe ik deze losser krijg. Ze dansen de hele avond met ons. “Casa-discoteca,” roepen ze lachend terwijl ze helemaal los gaan op de muziek in het pittoreske huisje. Wat een ervaring is dit. Authentieker kun je het niet krijgen.

 

Wil jij ook je reis écht beleven? Bezoek Santiago de los Caballeros. Reis langzaam, geniet van het moment en kom onthaast terug van je reis.