Bergen, diepe afgronden, snel stromende rivieren, vulkanen en gassen die uit de aardbodem ontsnappen, je vindt dit allemaal tijdens het wandelen naar avontuurlijk Boiling Lake in Dominica. Het is dan ook niet voor niets dat de locals hun eiland Nature Island noemen. De Boiling Lake en de Valley of Desolation liggen in het Nationaal Park Morne Trois Pitons op het Caribische eiland Dominica.
Tijdens onze route Eilandhoppen in de Caraïben bezoeken wij in 12 dagen de eilanden Sint Eustatius, Dominica en Sint Maarten. Let op: ik bedoel met Dominica niet de Dominicaanse Republiek, dat is een heel ander eiland.
Vandaag neem ik je mee naar het avontuurlijk Boiling Lake Dominica en de Valley of Desolation.
Avontuurlijke wandeling naar het Boiling Lake in Dominica
Wanneer we ons hotel uitkomen staat onze gids Ravioli al op ons te wachten. Hij heeft vroeg in de ochtend in Portsmouts, gelegen in het noorden van Dominica – de bus genomen naar Roseau in het zuiden waar wij overnachten bij Fort Young Hotel.
Voordat wij met Ravioli naar Laudat, het startpunt van de avontuurlijke Trail naar de Boiling Lake, rijden, gaan wij nog even bij de supermarkt langs om eitjes te kopen. Deze zouden namelijk bij de Valley of Desolation van pas komen.
Ravioli was reeds eerder onze gids tijdens onze tocht met een roeibootje op de Indian River en heeft aangegeven ons te willen begeleiden tijdens de hiking trail naar de Boiling Lake. Even had ik mijn twijfels om met Ravioli deze tocht te maken. Hij loopt erg snel tijdens het tochtje door de jungle. Die trail zou erg zwaar zijn en als het tempo te hoog ligt, dan is de kans dat ik hem niet haal te groot en dat wil ik voorkomen. Toch belooft Ravioli ons tempo aan te houden wanneer ik hem erop aanspreek.
Na het inslaan van de eitjes komen we na een half uur rijden aan in Laudat. Nadat we de auto geparkeerd hebben gaan we op pad.
Treden, treden en nog eens treden
Na een half uur alleen maar treden lopen en dan ook nog bergop met een tempo alsof ik de trein moet halen vraag ik bezorgd aan Ravioli: hoe lang moeten we nog deze treden lopen? Wanneer hij aangeeft dat we nog twee uur op deze manier moeten lopen neem ik pauze. Dit zien we eigenlijk niet zitten en we vragen ons af waarom niemand ons gewaarschuwd heeft? In mijn omgeving hoor ik alleen maar dat ik spijt krijg als we de Boiling Lake overslaan maar niemand praat er over hoe zwaar hij is.
Op dat moment staat het huilen nader dan het lachen en staan wij op het punt om terug te keren. We hebben het namelijk nu al zwaar en dan zes uur door de bergen deze treden lopen? Maar ik zou ik niet zijn. Het woord opgeven komt niet vaak voor in mijn vocabulaire. Nu dus ook niet. Ik heb mijn zin nu eenmaal op die Boiling Lake gezet en lopen zal ik hem. Al is het kruipend. Op dat moment weet ik echter nog niet dat ik op sommige plekken moet kruipen om die tree van één meter hoogte op te komen.
Wij veranderen onze mindset en besluiten om door te gaan. Dus dan ook niet meer zeuren. Wij gaan er een mooie tocht van maken maar op een voorwaarde: het gebeurt in ons tempo en niet die van Ravioli.
Avontuurlijk Boiling Lake Dominica / Morne Nicholls
Na een uur, komen we aan op het hoogste punt van de berg namelijk de Morne Nicholls. Deze berg van bijna 1000m, moet je beklimmen om bij de Boiling Lake te komen. Vanaf de Morne Nicholls heb je uitzicht op de stoom van de Boiling Lake en omringende bergen waaronder de Morne Trois Pitons. Boven aan de top waait en regent het hard. Het zicht is vanwege de bewolking slecht. We doen onze plastic regenponcho’s aan, die we een dag eerder in Roseau gekocht hebben. Eigenlijk wil ik heel snel verder. Ik heb namelijk het gevoel dat ik bijna van die berg geblazen word.
Naar beneden
We lopen een uur lang naar beneden. Ik weet niet wat fijner is berg op of berg af. Stukken grond is namelijk weggeslagen. Ik moet goed uitkijken om niet te vallen. Op sommige plekken moet ik zelfs gaan zitten om bij de volgende tree te komen.
Even later komen wij bij een stromende rivier uit. Om hier over te steken moet ik over een aantal rotsblokken lopen. Hiervoor of hierna dat weet ik niet precies meer bungel ik aan een stuk touw om af te dalen. Dit touw is vastgemaakt aan een boom want aan die rotsblok heb ik nergens houvast. Onderaan moet ik uitkijken om niet in de rivier te belanden.
Avontuurlijk Boiling Lake Dominica / Valley of Desolation
Voordat we de Valley of Desolation bereiken moet ik nog een grens verleggen. Om van de ene bergrug naar de andere bergrug over te steken heb ik vanwege de afgrond maar 3 meter ruimte. Ik hang tegen een enorme rotspartij vastgeplakt en van angst durf ik mij niet te bewegen. Ik heb hulp nodig die ik gelukkig krijg van Sylvester en de gids.
Eitjes koken in de Valley of Desolation
Wat ben ik opgelucht als ik even later in de Valley of Desolation aankom waar mij een penetrante zwavellucht – oftewel rotte eieren – tegemoet komt, maar alles beter dan die afschrikwekkende afgrond.
In de vallei komt stoom en kokend water uit gaten en spleten. De gids legt voorzichtig de eitjes, die we van te voren gekocht hebben, in het kokende water.In een mum van tijd kleuren ze helemaal zwart. Ravioli haalt ze snel eruit. Wat blijkt dan, de eitjes heeft hij te vroeg eruit gehaald want ze zijn nog helemaal week van binnen. Waarschijnlijk doet hij dit niet zo heel vaak maar een ramp is het natuurlijk niet. Het is alleen jammer want van al dat klimmen, kruipen en klauteren heb ik stiekem zin in een hard gekookt eitje.
Klei masker
Voordat wij de Valley of Desolation verlaten, laat de gids ons nog de modder zien. We zien het borrelen. Deze modder zou goed zijn voor je huid. Dat moet ik natuurlijk uitproberen. Stel je voor dat ik tien jaar jonger ga uitzien? Een kleimasker uit de natuur. Puur natuur!
Boiling lake
Vanaf de vallei lopen we in een uur naar Boiling Lake. Op één na, het Frying Pan Lake in Nieuw-Zeeland, is dit het grootst kokend meer ter wereld en heeft een doorsnee van 100 meter.
De watertemperatuur is 95 graden Celsius aan de randen van het meer. In het midden is de temperatuur nooit gemeten maar er wordt gezegd dat het hier 400 graden Celsius is. Door de ontsnappende gassen en dampen heen zie je het mysterieuze Boiling Lake op sommige momenten borrelen.
Wanneer ik hier aankom moet ik toch even bijkomen van de overweldigende indrukken.
Na iets gegeten en gedronken te hebben maken wij aanstalten om terug te gaan. We moeten namelijk dezelfde weg nemen. Hier zie ik wel tegenop met name dat stukje waar ik tegen die rotsblok plak maar hier krijg ik wederom hulp van Sylvester en de gids.
Onderweg is de gids er wel even vandoor. Omdat we flink moeten klimmen en klauteren en er slecht weer op komst is vind ik dat geen pretje. Dat vindt de gids waarschijnlijk ook want hij probeert het tempo op te voeren. Helaas vind ik dat vrij lastig. Bij elke trede die ik opklim, ondertussen al kruipend, moet ik een korte pauze nemen. Mijn benen en armen zijn helemaal verzuurd maar wanneer ik de natuur in mij opneem dan is het adembenemend mooi. Ik voel mij zo enorm nietig met de bergen rondom ons.
Na zes uur lopen komen we uiteindelijk moe aan bij onze auto. Het verwerken van dit avontuur gebeurt pas veel later maar voor nu ben ik toch trots op onze prestaties.
Tips:
- Zorg voor een goede gids
- Goede conditie
De route is fantastisch maar De Boiling Lake Trail is echt een pittige trail. Ik heb in het verleden twee marathons gerend. Ik weet niet wat zwaarder is. Deze hiking trail of het rennen van de marathon. Vergis je dus niet in de zwaarte van het parcours.
Heb je slechte knieën, loop hem dan niet want het is een aanslag op je lijf.
Zorg voor een goede gids die rekening houdt met jouw tempo. Wij hadden de pech dat de gids ons te langzaam vond. Sylvester en ik hebben daardoor grotendeels met ons tweetjes deze trail gelopen.
Avontuurlijk Boiling Lake Dominica
Ondanks dat het zo pittig is en ik doodsangsten heb uitgestaan heb ik ook enorm genoten.
Dominica is een parel in de Caraïben!
Heb jij nu ook interesse om de Avontuurlijk Boiling Lake Dominica trail te lopen of heb je nog vragen over de Boiling Lake trail? Plaats gerust een reactie.
14 comments
Wauw!! Wat een mooi avontuur zeg! Het lijkt me een erg mooie ervaring.
Erg leuk om te lezen. Het maakt me erg nieuwsgierig naar Dominica.
Hallo Sandra, dank je voor je reactie. Dominica is een en al avontuur en het was een belevenis. Binnenkort meer over Dominica…….
Prachtige tocht,maar wel zwaar.
Petje af voor jullie.
Hi Helmie, dank je voor je reactie. Ja…. was heel zwaar.
Wat een trip fantastisch een hele ervaring.
Heb weer genoten Sandra op naar de volgende.
Gr silvia
Hallo Silvia, dank je.
Wat een avontuur en wat een moed! Doe het jou zeker niet na. Prachtig verhaal en verheug me op het volgende.
Hi Edith, dank je voor je reactie en je compliment. Het was ook een heel avontuur. Binnenkort volgt meer over Dominica…
Mooi verhaal Sandra. Wederom zeer beeldend geschreven. Petje je af voor de prestaties op klim- en klautergebied !!
Hi Nicole, dank je.
Wat ruig, Sandra! Vooral de ervaringen die je niet cadeau krijgt blijven je het meest bij. En de beloning is dan het zoetst. Het had niet veel gescheeld of er was een gekookte Sandra geweest. Pfff… in dat meer moet je dus niet terechtkomen. En jullie verdienden een andere gids, die zich wel aan jullie tempo aanpast. Je betaalt er toch voor, neem ik aan?
Dit was een hike om nooit meer te vergeten….SUPER!
Zo’n 12 jaar geleden heb ik dit ook gedaan. En mijn god wat was het zwaar! Volgens de gids was het echt wel te doen. Ook voor 2 meiden die nooit eerder een hike hadden gedaan. Dat hebben we geweten! Haha! Ik was echt totaal uitgeput daarna!
Hi Malou, fijn om te horen. Ik ben dus niet de enige die het zwaar vond. O, god als jullie nog nooit eerder een hike hadden gedaan was het helemaal afzien. Hopelijk ben je niet ervan genezen, dat zou zonde zijn.